ای سراپایت سبز
دستهایت را چون خاطره‌ای سوزان
در دستان عاشق من بگذار
و لبانت را چون حسی گرم از هستی
به نوازش لبهای عاشق من بسپار
باد ما را خواهد بُرد
باد ما را خواهد بُرد .️.

- فروغ فرخزاد

♡

دستانت
ابرهای بهاری‌اند
اگر دستهایت نبود
جهان از تشنگی می‌مرد .️

- نزار قبانی

♡

حال زن‌ها
از دستهایشان پیداست...
زنی که انگشتهایش را سوهان میکشد، رنگ میزند
و روزی هزاربار توی نور خورشید نگاهش می‌کند
حال دلش فرق دارد
با زنی که ناخنهایش یکی در میان کوتاه و بلند است
زنی که با شکستن یک ناخن هر ٩ تای دیگر را کوتاه میکند
ببین اگر دلش بشکند با دنیا چه میکند...
حال زن‌ها را
از دستهایشان میتوان فهمید...

.دلارام انگورانی

دستهایش
نسبتی با سیب نداشت...
اما آنچنان بوی سیب را می داد
که تا آمدم لمسَش کنم
پرت ِ بهشتِ آغوشش شدم...!!

امید آذر
. .

دچار شدم،
بی آنکه بدانم
عاشق شدم بی‌آنکه بخواهم
من کجا !؟
عشق کجا !؟
دستهای #تُ  اصرار داشت ...
دوستت دارم

شما فرصتA رو بخاطر فرصتB از دست میدی. بعد فرصت B روهم بخاطر یه Cکه فکر میکنی ارزشش رو داره کنار میذاری. بعد یهو C از بین میره و تو میمونی و دستهای خالیت.

پدر بزرگم همیشه میگفت:
اگه یه روز دلت گیر کرد، زن گرفتی،
با دستهای خودت موهاش رو بباف،
گوشواره گوشش کن و نوازشش کن
زنها از گرسنگی نمیمیرن،
اما بی مهری و بی توجهی حتما آنها را میکشه!

.࿐

از واقعیتها فرار میکنیم. روبروی اینه رژ لب میزنیم و خط چشم میکشیم و تند تند پلک میزنیم که اشکهایمان نریزد و زود فرار میکنیم تا مبادا ادمی که درون آینه نشسته لب باز کند و بگوید:
‏تو درست به اندازه حرف هایی که کسی را نداری که برایش بگویی، اندازه گریه هایی که برایشان شانه‌ای نداری،اندازه دستهایی که نیستند تا دستهای سردت را بگیرند و اندازه بوسه هایی که پشت لبخندهای مصنوعیت مخفی میشوند، تنهایی.

ما بیش از اندازه قوی بودیم؛
مدام می شکستیم، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم،
اشک می ریختیم، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت، روی پاهای خودمان می ایستادیم.
ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی دادیم، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم.
ما به قیمت همین قوی بودن، از پا در آمدیم!
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند...

🤍.
ما بیش از اندازه قوی بودیم ؛
مدام می شکستیم ، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم ،
اشک می ریختیم ، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت ، روی پاهای خودمان می ایستادیم .
ما بیش از اندازه قوی بودیم ، به کسی تکیه نمی دادیم ، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم .
ما به قیمت همین قوی بودن ، از پا در آمدیم !
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند ...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌