.کپشنِ خاص.

- نامت را به تمام پرنده ها یاد داده ام..
به آسمان
به ابرها
و به شعرهایم دفترم را باز کن هر شعری پرواز بلد نباشد ،
مال من نیست...

#رضوان_ابوترابی

شاید باورت نشود، اما
بی آنکه بدانی
تو را در لا به لای صفحات
خط خطی شد‌ه‌ ی دفترم
دوست دارم ..
و با کشیدن دستم بر روی خطوط
نوازشت میکنم!!

#مانی_دانته

✿ کپشن خاص ✿

شاید باورت نشود،
اما بی آنکه بدانی
تو را در لا به لای ؛
صفحات خط خطی شد‌ه‌ی دفترم
دوست دارم ..
و با کشیدن دستم بر روی خطوط
نوازشت میکنم ..!

#مانی_دانته

‏حاضرم برگردم به روزایی که مشقامو نمینوشتم و از استرس خوابم نمیبرد آخرم فرداش الکی میگفتم دفترمو خونه جا گذاشتم ، ولی تو این روزای مسخره نبودم

آتشی شد شعله ور در باورم...
سوختم در آتش و خاکسترم

چشم بگشودم سکوتم پر کشید...
در میان شعله های بسترم

بسته بودند این قفس را آهنین...
پر زدم آتش گرفتم ،پرپرم

خواستم آبی برین آتش زنم...
نیست آبی جز دوتا چشم ترم

از دلم چیزی نمانده یادگار...
جز سیاهی های توی دفترم

شاعر دیوانه ی دلخسته ام،
آتشی شد شعله ور در باورم

(امید استیفا)

بنام نامت و باتوڪل به

اسم اعظمت

میگشایم دفترامـــروزم را

باشد ڪہ در پایان روز

مُهر تایید بندگی زینت

دفترم باشد!

روزتون پرازنگاه مهربون خــــدا

تو که هستی توچه هستی
خوب من
ای تمام شعرهای دفترم
تو که هستی
که دلم شیدای توست
تو که هستی که پریزادمنی
تو تمام لحظه هایم
با منی یا که نه شاید که
همزاد منی

خواستم در دفترم عکسی کشم از صورتت
دیدم از بس ناز داری دل ز دفتر می بری

خواستم شعری بگویم عین چشم ناز تو
دیدم از مردم ، نگفته دین و باور می بری

خواستم جامی بنوشم، مست چشمانت شوم
لیک ترسیدم؛ به مستی،دل تو بهتر می بری

خواستم تا ، گرم آغوش تو ، گرمایم دهد
دیدم ازبس داغتم، از کوره ام در می بری

خواستم جان را ، فدای مهربانی ات کنم
دیدم این نا قابل ست ؛ بی جامِ دیگر می بری

خواستم پا،پس کشم از بسکه میخواهم تو را
دیدمت در عشق پایی ؛ تا به آخر می بری

مثلا ببوسمت و توی دفترم بنویسم "امروز جانم به لب رسید."
♥️

دوباره می نویسمت ..کنارِ بیت آخرم
و چکه چکه می چکم ... به سطر های دفترم
تو تازیانه می زنی به زخمه ی خیال من
من آب و دانه می دهم به خوش خیالِ باورم
تو مثل ماهِ برکه ای ...و من غریق مست شب
دوباره تو ..دوباره من..شناوری ..شناورم
شنیده ام زپنجره سراغ من گرفته ای؟
هنوز مثل قاصدک ..میانِ کوچه پرپرم
گلایه از قفس کمی...کمی عجیب میرسد
خودم قفس خریده ام ...برای این کبوترم
شبی بخواب دیدمت...میانِ تنگِ کوچه ها
قدم زنان ..قدم زنان..تو را به خانه می برم
غزل بخواب می رود ... به انتها رسیده ام
تمام من چکیده شد .. کنارِ بیت آخرم . . .
حسین منزوی