خیلی جالبه که تا توی فشار قرار نگیریم قوی‌ترین نسخه‌ی خودمون رو بیرون نمیاریم. نسخه‌ای که هست! همیشه هست. فقط نشسته یه گوشه‌ تا دقیقه ۸۷ بشه و سه‌تا گل عقب باشی.

اینکه جواب پیام یه آدم رو ساعتها نمی‌دید با اینکه امکان جواب دادن دارید و همه ی ما حداقل یک دقیقه وقت رو داریم، حتی با اینکه می دونید نگران میشه طرفتون، اما می تونید تحمل کنید اون حال رو، خوشحال نباشید؛ شما اختلال روان دارید.

توی اتاق درمان اسم یه آدمایی رو میاری که تا دو دقیقه پیش یادت نبود این آدما وجود دارند.

یک دقیقه هم منتظرِ درست شدن آدما نمونین،

ولی ماه ها و سالها در انتظارِ آدم درست بمونین ..

مدت اتفاق: ۱ دقیقه
خیال‌بافی و فکر به اون اتفاق: ۷۳۱۵۴۵۲ دقیقه.

یه روز میاد با اون آدمی که از هر دری باهاش صحبت می‌کردی و حرف کم نمیومد، دیگه حتی نمی‌تونی یه مکالمه‌ی چند دقیقه‌ای داشته باشی؛ اونجا شروع غریبه شدنه، شروع کمرنگ شدن، شروع غمگین شدن برای حرف‌های نگفته، شروع از یاد رفتن.

رابطه‌ای که مُرد، دیگه مُرده!
هر روز و هر دقیقه نبضشو نگیر..!

یه دو دقیقه اومدیم زندگی کنیم همش باید قوی تر می‌شدیم :).️🏻

‌
هیچ‌ نیمه‌ی ‌گمشده‌ای وجود ندارد!
تنها چیزی که وجود دارد تکه‌هایی از زمان است‌
که در آن‌ها، ما با کسی حال خوشی داریم؛‌
حالا ممکن است سه دقیقه باشد، دو‌ روز، پنج سال یا همه‌ی عمر‌…‌
‌

.کتاب زندگی من‌
.آنتوان چخوف‌

در روابط سمی، همه‌چی تنها ۱۵ دقیقه قبل از فروپاشی، خوب به نظر می‌رسه