و تو ، چند گامی از "حاشیه" به درون آی و چشمهایت را با هر دو دستت سایه کن و...

تا به " بوی سخنم " ، نه به "دلالت الفاظم"، به دل این کویر راه یابی...

و آنگاه به نفرین و یا آفرین من بنشینی.

و پیش از آنکه بیندیشی تا چه بگویی؟ بیاندیش که چه میگویم؟

دکترعلی شریعتی
هبوط در کویر ص. 231