به دوران کودکیت برگرد
کودک که بودی از زندگی چه میدانستی؟
نگاهت معصوم و خندهای کودکانه ات از ته دل
بزرگترین دلخوشیهایت داشتن اسباب بازی دوستت،پوشیدن گفش بزرگترها
و حتی خوردن یک تکه کوچک شکلات
بچه که بودی حسادت،کینه و نفرت در قلب کوچکت جایی نداشت
دوست داشتنت پاک و بی ریا
بخشیدنت با رضایت
چاره ی ناراحتی ات یک لحظه گریستن
و این پایان تمام کدورتها بود
می خندیدی و در دنیای خودت غرق می شدی!
چه شد؟ بزرگ شدی...؟!!!

دلم تنگه . . . .

برای دعا کردن واسه نیومدن معلم ....

برای قرآن های اول صبح و خوندن سرود ایران اول هفته ....

برای خط کشی کناردفتر مشق با خودکار آبی و قرمز ....

برای تخته پاک کن و گچ های رنگی کنار تخته ....

برای ترس از سوال معلم ....

برای لیوانای آبی که فلوت داشت ....

برای روزنامه دیواری درست کردن ....

دلم برای همه ی دلخوشیهای کودکانه تنگ شده ...