قمار زندگی را به کسی باختم ک تک دل را خشت برید,جریمه اش یک عمر حسرت شد,باخت زیبایی بود
یادش رفته بود من یارش بودم نه حریفش؛
یاد گرفتم به " دل " دلنبندم
یاد گرفتم از روی " دل " حکم نکنم
دل را باید " بر " زد,جایش سنگ ریخت ک با خشت " تک بری " نکنند