نهایت برنامه ریزی و دوراندیشی ای که والدین عزیز
در دهه شصت واسه آینده بچه هاشون داشتن این بوده که
چه جوری بچه شون نیمه ی اول سال به دنیا بیاد که
اول مهر هفت سالگیش بتونه بره مدرسه یه وقت عمرش به بطالت نگذره

غم مخور معشوق اگر امروز و فردا می کند
شیر دوراندیش با آهو مدارا می کند

زهر دوری باعث شیرینی دیدارهاست
آب را گرمای تابستان گوارا می کند

جز نوازش شیوه ای دیگر نمی داند نسیم
دکمه ی پیراهنش را غنچه خود وا می کند

روی زرد و لرزشت را از که پنهان می کنی؟
نقطه ضعف برگها را باد پیدا می کند

دلبرت هر قدر زیباتر، غمت هم بیشتر
پشت عاشق را همین آزارها تا می‌کند

از دل همچون زغالم سرمه می سازم که دوست
در دل آیینه دریابد چه با ما می کند

نه تبسم، نه اشاره، نه سوالی، هیچ چیز
عاشقی چون من فقط او را تماشا می کند