‏به نظرم یکی از غمگین‌ترین فکت‌هایی که وجود داره و خیلی اتفاق میوفته دوستی‌‌ها یا دوست‌های دوره‌ایه، یه مدت باهاشون خیلی صمیمی میشی، باهاشون کلی حرف میزنی، کلی خاطره میسازی، کلی چیزهای خوب اتفاق میفته، کلی اینتراکشن داری ولی بعد از یه مدت بدون هیچ دلیلی بینتون فاصله میوفته و حتی از هم دیگه خبر هم ندارین.

‏احساس عدم تعلقم از مکان و افراد و اجتماع فراتر رفته و حس می‌کنم حتی به این دوره زمونه هم تعلق ندارم.

هروقت دیدین کسی در داشتن خصلتی در خودش اصرار میورزه، بدونین بیشتر از اون خصلت دوره و میخواد از طریق پافشاری روی داشتنش، نداشتنش و انکار کنه!

‏یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که توی زندگی گرفتم این بوده که همه‌چیز یک دوره‌ای داره. هیچی، هیچ آدمی، هیچ شرایطی تا همیشه اون‌جوری که هست نمی‌مونه؛ یا تموم می‌شه یا شکلش عوض می‌شه.

‏تو ایران بودن خودش لانگ دیستنسه، همه چی ازت دوره؛ عشق، پول، آرزوهات، آرامش، رفاه، امنیت، آزادی.

‏یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که توی زندگی گرفتم این بوده که همه‌چیز یک دوره‌ای داره. هیچی، هیچ آدمی، هیچ شرایطی تا همیشه اون‌جوری که هست نمیمونه؛
یا تموم میشه یا شکلش عوض میشه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

گذشت اون دوره که احترام احترام میاورد الان احترام‌ گذاشتن فقط هاری میاره.

قوی باش خوب من!
از این دوره‌ی کلافگی و بحران هم به سلامت عبور خواهیم کرد،
روح خسته‌ات را بعد از این فشارهای پیاپی در آغوش بگیر و آرامَش کن.
بگو چیز مهمی نیست، تو سخت‌تر از این را هم پشت سر گذاشتی و مقاومت کردی، محکم بمان روح بلندپرواز من! قرار نیست همیشه میزبان درد باشی، روزها و اتفاقات خوب هم می‌رسند.
این طاعون را هم پشت سر خواهیم گذاشت، تاریکی‌ها کنار خواهند رفت، خورشید خواهد تابید و "باسیلِ" این تباهی و درد، در آغوش آفتاب داغِ امید، خواهد سوخت.
مراقب روحت باش و قوی بمان،
"امید" تنها روزنه‌ی گریز از این تاریکی‌ست...
قوی بمان...

تغییر در ارکان زندگی‌م رو دارم حس می‌کنم. به طور پیش‌فرض وجودم همیشه با تغییر می‌جنگه و می‌ره تو لاک افسردگی و یأس و مثل مار توی خودش می‌پیچه؛ ماری که از روی بی‌پناهی نیش می‌زنه و زهرش خاطرات شیرین و آزاد گذشته‌ست. اما جنگ من، جنگیدن با جنگیه که وجودم در برابر تغییر راه می‌ندازه؛ جنگیدن با این مار، اما نه با خودش به قصد نابودی‌ش، بلکه جنگیدن با زهر شیرین‌ش. این مار با تمام نیش‌ها و دردها باید زنده بمونه چون در حال پوست انداختن و شروع یه دورهٔ جدیده.

𝑷𝒂𝒓𝒕𝒊𝒆𝒔 𝒂𝒓𝒆𝒏'𝒕 𝒇𝒐𝒓 𝒎𝒆 𝑰 𝒍𝒊𝒌𝒆 𝒃𝒆𝒊𝒏𝒈 𝒊𝒏 𝒎𝒚 𝒓𝒐𝒐𝒎 𝒂𝒍𝒐𝒏𝒆

مهمونی و دورهمی رفتنا مال من نیستن من دوست دارم تنها توی اتاقم بمونم :).

♡