‏به نظرم یکی از غمگین‌ترین فکت‌هایی که وجود داره و خیلی اتفاق میوفته دوستی‌‌ها یا دوست‌های دوره‌ایه، یه مدت باهاشون خیلی صمیمی میشی، باهاشون کلی حرف میزنی، کلی خاطره میسازی، کلی چیزهای خوب اتفاق میفته، کلی اینتراکشن داری ولی بعد از یه مدت بدون هیچ دلیلی بینتون فاصله میوفته و حتی از هم دیگه خبر هم ندارین.

بزرگ‌ترین درسی که آموختم اینه که خودمو به چیزی اجبار نکنم، چه مکالمات، دوستی‌ها، روابط، توجه یا حتی عشق...
من متوجه شدم که هر چیزی که اجباری باشه ارزش جنگیدن رو نداره.
بنابراین دیگه به زور خودمو محدود به چرندیات نمی کنم و این چیزیه که باید باشه..

تا حالا به این دقت کردی که وقتی دست از تلاش میکشی، رابطه دوستی یا رابطه عاشقانه‌ات به پایان میرسه؟ این به این دلیله که هیچی دوطرفه نبوده، فقط تو بودی، تنها.

گاهی اوقات آدم از دوستی نه نصیحت می‌خواد، نه توصیه، نه راهنمایی و نه حتی حمایت.
صرفاً “همراهی” می‌خواد و همراهی.
اگر این رو تونستی به انجام برسونی می‌تونی به خودت بگی دوست.
وگرنه که با سرزنشگر بیرونی تفاوتی نداری.

Friendship is like a book, it takes some seconds to get burned, but it takes some years to be written.

‏دوستی مثل یک کتابه، چند ثانیه طول می کشه که اتیش بگیره ولی سالها طول می کشه تا نوشته بشه.

‏از دوستی پرسیدم چرا ازدواج نمیکنی گفت:
‏هر وقت زورم رسید خوشبختی رو تقسیم کنم چشم
‏فعلا واسه سختیا شریک نمیخوام....

من همیشه اون دوستی میمونم که چیزی که باید بشنوی رو بهت میگه نه اون چیزی که دلت میخواد.

"وقتی از خودت دفاع می‌کنی و ناراحت شدنت رو نشون می‌دی، دوستی‌ها و روابط واقعیت رو از دست نمی‌دی؛ فقط سواستفاده کننده‌ها و خودشیفته‌ها رو از دست می‌دی، که خودش برد بزرگیه."

‏چیزهایی که براشون بهتون هیچ جایزه‌ای نمیدن:

-سلامت روانتون رو برای شغلتون بذارین
-اشک ریختنتون رو پنهان کنین
-مسئولیتهای زیاد از حد قبول کنین
-خودتون رو به خاطر دیگران کوچیک کنین
-وانمود کنین حالتون خوبه وقتی خوب نیستین
-یه رابطه یا دوستی رو وقتی که باید رها کنیم، ادامه بدین

Successful people care about their friendships more than anything else‌‌

افراد موفق بیش از هرچیزی مراقب دوستی‌های خود هستند‌‌