روزی شیخی مردم را بدور خود جمع کرده بود و از خدا برایشان سخن میگفت .
برایشان از شریعت و
طریقت و
معرفت و
حقیقت سخن میگفت.
برای مردم از وحدت و کثرت میگفت .
از درک معانی صحبت میکرد.

به ایشان در مورد اینکه حضرت حق از آنان چه ها خواهد پرسید سخن میگفت...
او مردم را آماده میکرد برای پاسخ به سوالهایی که حضرت حق از آنها در مورد حیاتشان
در مورد دوستیهایشان
در مورد عبادت هایشان...
نماز و روزه هایشان ...
و غیره خواهد پرسید .

درویشی که از آنجا میگذشت رو به جماعت کرد و گفت:
حضرت حق حوصله پرسیدن این همه سوال را ندارد
فقط یک سوال می پرسد و آن این است:
من با تو بودم تو با که بودی..؟

دوستیهای دیرینه معنای زندگیند،
هر جا هستی باش!
ب یادت حس خوبی دارم..

شبی که بارون شدیدی می بارید
دوستی از دوستش پرسید : چرا اینقدر عجله داری ؟
گفت: می ترسم به آخرین اتوبوس نرسم
گفت: من می رسونمت
پرسید: مگه ماشین داری؟
ﮔﻔﺖ:نه، اما چتر دارم!
زندگیتون پر از دوستیهای واقعی ....

عشق چقد مقدس است وماچقد خراب کرده ایم این تقدس را.کجای فرهنگ مابوددوستیهای قبل ازدواج ک اکثرشونم به ازدواج ختم نمیشه .کجابودعشق هایی که بوی عشق ندهد چقد این روزها حال دلم خراب است ازبس شنیدم که ترکم کرد..خیانت کرد....و....خداااااااا چه بودیم چه شد یم......فرهنگ بیگانه رو آوردیم فک کردیم باکلاس شدیم ولی مامال این فرهنگ نیستیم چون وجدان داریم.....دیه بسه گریه های شبانه ویواشکی واسه بی توجهیای معشوق .... . .عشق مقدسه دوستان بیاین سعی کنیم واقعا عاشق شیم وپاعشقمون وایستیم .. بیاین پاک عاشقی کنیم.....بیاین دس ازجنگ باخدا ک جنگ باخودمونه دس برداریم .. ..ان شاءالله.

خدایا...دنیایت تا چه حد خواستنی است؟چه چیزی دیده ایم؟تنهایی..اشک و آه وخنده هایـی

که ازهـزاران زخم بدتراست.حسـرتها وپریـشانیها...ماانسانهایـی که تا نـوک بینـی مان رامیبـینیـم

ولاغیر!به فکر دنیایمان هستیم وتاوقتی منافعمان اجازه دهد کنارهم می مانیم واگر فقط یـک ثانیـه

به خطر بیفتیم آنقدربیرحمانه یکدیگر را ترک میکنیم که فقط میتوانیم درخود بشکنیم ودم نزنیم.

خدایا..این دنیا چه بلایی سرمان آورده که تا مشکلی داریم به توئـه خالق پنـاه می اوریـم و بـه

محض اینکه خیالمان راحت شد تاکمـر بـرای خلقت خـم میشویم؟به راســتی که ایـنهـمه دل

شکستنها..کجای جـهان تو بوده اند؟کجـای برنامه هایـت جای داشتند؟دل یکـدیـگـر رابــه درد می اوریم

وفارغ از ان به زندگیـمان ادامـه میدهیم ..خدایا..دلم به انـدازه همـه تنهاییـت گرفته..ازدورویی ها..جلب

توجه های احمقانه...مافقط تصورمیکنیم زندگی میکنیم..آنقدردرخودو آدمهای اطرافمان غرق شده ایم که

دیگر فرصت نمیکنیم ازته دل فقط یکبـارازته دل تورا بخوانـیم!مایی که حتـی هنوز چیـزی ازدیـنمـان

نمیدانیم..اززندگی کردن فقط مدرسه ودانشگاه وازدواج وبچه دارشدن ودوستیهای بـی

سروسامان وخنده های دروغین واشکهای تمساح وتوبه های بی اساس و...را فهمیده ایم.

خدایا دلم گرفته وخودت میدانی که هرکسی به جزتو به حرفهایم میخندد...

خدایا همه چیز را اشتباهی فهمیدیم،اختیارداربودنمان مارا به بیراهه کشانده..نه اینکه به درگاهت

شکایت کنم نه...میدانم که توخیـرخواه مطلقی..اماانگارخوبـی به مانیامده...بـنده های مهربانـت

کمیاب شده اند..زمین مهربان ما طاقتش بریده..اورا بفرست..آمین!