آدمها هم مثله اشکال هندسی هستند:

بعضیها همیشه با همه موازی هستند وکاری باهیچ کسی ندارند!
بعضیها متقاطعند همه را قطع میکنند سوهان اعصاب، همیشه رو مخ آدمهاهستند!
بعضیها نقطه اند کوچکند وقد خودشان حرف میزنند!
بعضیها پاره خطند اول و آخرشون معلوم نیست کجاست؟!
بعضیها دایره اند با همه کنار می آیند همه هم دوسشان دارند،موج مثبت میدهند!
بعضیها مثلثند هر جور نگاهشان کنی تند وتیز و رک هستند مثله تابلو خطر میمانند!
بعضیها مربعند چارچوب دارند منظم وخشکند!
بعضیها هم خط خطیند مثله مایعات یه شکل ظرفشون درمیان یه بار خط ،یه بار تیز، یه بار خشک گاهی هم صمیمی!

ماجزو کدوم دسته ایم؟!!!!!!!!!!!!!!

وقتي دلم به درد مياد و کسي نيست به حرفهايم گوش کند،



وقتي تمام غمهاي عالم در دلم نشسته است،



وقتي احساس مي کنم دردمند ترين انسان عالمم...



وقتي تمام عزيزانم با من غريبه مي شوند...



و کسي نيست که حرمت اشکهاي نيمه شبم را حفظ کند...



وقتي تمام عالم را قفس مي بينم...



بي اختيار از کنار آنهايي که دوسشان دارم..



بي تفاوت مي گذرم...

وقتي دلم به درد مياد و کسي نيست به حرفهايم گوش کند،

وقتي تمام غمهاي عالم در دلم نشسته است،

وقتي احساس مي کنم دردمند ترين انسان عالمم... وقتي تمام عزيزانم با من غريبه مي شوند...

و کسي نيست که حرمت اشکهاي نيمه شبم را حفظ کند... وقتي تمام عالم را قفس مي بينم...

بي اختيار از کنار آنهايي که دوسشان دارم.. بي تفاوت مي گذرد...