به خودتون شانس دیدن آدمای جدید رو بدید
گوربابای آدمی که شانس با تو بودن رو داشته اما قدر ندونسته!

میدونستی که علم روانشناسی میگه هرگز این دو دسته از آدم‌ها رو از زندگیت حذف نکن:

۱. اون آدمی که گذشته‌ات رو می‌پذیره و همچنان با تموم قلبش تو رو دوست داره.
۲. اون آدمی که تموم تلاشش رو می‌کنه
تا تو رو خوشحال نگه داره.

نه عزیزم، تو نمی‌تونی وانمود کنی که نمی‌دونستی چون متاسفانه من قبلا بهت گفته بودم.

نمیدونم خاک تو سر خودم که بهت اهمیت دادم؟ یا خاک تو سر تو که قدرمو ندونستی؟

همه آدم‌ها شاعرانگی رو بلدن حتی اونی که شاعرانگی رو یادش نگرفته، ولی مهمه در کنار چه کسی قرار می‌گیری چون بعضی از قابلیت‌ها فقط توی شرایط‌‌های خاص و با آدم‌ خاص شکوفا می‌شه. یکهو می‌بینی کسی که اصلا نمی‌دونست شعر چیه، برات در حد شاهنامه شعر گفته و وارد مسیری شده که حتی خودشم به خوابش نمی‌دیدش.

حداقل کاش در شب‌های قدر، قدرمو می‌دونستی‌.

سال داره تموم میشه ولی مهم اینه که کی برات موند! کی باهات راه اومد! کی تلاش کرد که خنده بیاره روی لبات وقتی که از غصه بریده بودی!
کی قدر بودنت رو دونست و کی دوستت‌ داشت وقتی که اصلا دوست داشتنی نبودی!
"پس همونو نگه دار...!"

اگه به کسی خوبی کردیو قدرشو
ندونست اشکالی نداره، امروز یه
جمله‌ی خوندم که عجیب به دلم
نشست، میگفت:
"خوبی ‌های ما را فقط کسانی
می‌بینند که خودشان خوب‌اند.
می‌دانی چرا؟
چون آدمیزاد هرچه در ذات خودش
باشد در دیگران زودتر پیدا می‌کند."

تهِ زیاد دونستن هم خیلی جالب نیست ولی.

خدا تورو بهم داد چون میدونست
چشمات میشه آرامشم
لبخندت میشه آرامشم
ذره ذره وجودت میشه آرامشم
آرامش محض زندگیمی
خیلی دوست دارم؛