مشکل اینجاست که:
همیشه فکر می‌کنید گزینه بهتری
هم هست، برای همین هیچ‌وقت قدر
هیچکس و هیچی رو نمیدونید.

ناخوشایندترین احساس زمانیه که نمیخواید از یک شخص دست بکشید، اما از طرف دیگه میدونید باید تسلیم بشین و ازش دور بشین.

اینکه جواب پیام یه آدم رو ساعتها نمی‌دید با اینکه امکان جواب دادن دارید و همه ی ما حداقل یک دقیقه وقت رو داریم، حتی با اینکه می دونید نگران میشه طرفتون، اما می تونید تحمل کنید اون حال رو، خوشحال نباشید؛ شما اختلال روان دارید.

هنوزم میشه خوب زندگی کرد و به موفقیت رسید حتی با دلار ۹۰ تومنی و سکه ۸۰ تومنی
اگه میخواین بدونید چجوری کلمه "شیشه" رو کامنت کنید

To those having a hard situation right now realize, it’s only temporary.


این متن برای کساییه که در حال حاضر شرایط سختی دارن،
(اینو بدونید که این شرایط، موقتیه.)

دیروز یه کاربری تو توئیتر نوشته بود: "ارتباط سالم و امن اونیه که بدونید اگه یه روز به هر دلیلی دیگه باهم دوست و در ارتباط نبودید ازتون هیچ آسیبی به هم نمی‌رسه، و تمام حس‌ها، صحبت‌ها و لحظه‌هاتون پیش هم جاش امنه."
واقعا درست میگه؛ آدم امن یه نعمته نه اونی که هی باید نگران این باشی که ازت آتو نداشته باشه!

وقتی کسی توانایی گند زدن تو اعصابتون رو داره بدونید که متاسفانه دوسش دارین..

اوضاع یه جوری شده که باید بگم قدر آدم‌هایی که حساسیت‌هاتون رو می‌دونن و دست روش نمی‌ذارن، بدونید.

you know nothing about the battles i fight alone.

شما هیچی راجع به نبردهایی که من به تنهایی میجنگم نمیدونید…

‏شما نمیدونید ولی
قربونت ..
قربونت برم ..
قربونت برم من ..
کلی باهم فرق دارن