. یہ شبایـــــے تو زندگے هست ڪہ
وقتے دفتر خاطرات زندگیتو ورق میزنے به چیزایـــــے میرسے ڪہ نمیدونے تقدیرت بوده یا تقصیرت...
به ادمایـــــے میرسے ڪہ نمیدونے دردن یا همدرد...
به لحظہ هایـــــے میرسے ڪہ هضمش واسہ دل ڪوچیڪت سختہ و بہ دردایـــــے میرسے ڪہ براے سن و سالت بزرگہ...
به ارزوهایـــــے ڪہ توهم شد...
رویاهایـــــے ڪہ گذشت....
بہ چیزایـــــے ڪہ حقت بود اما شد توقع...
و زخمهایـــــے ڪہ با نمــــــــــــــــــــڪ روزگــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــار اغشتہ شد.....
و احساسے ڪہ دیگران اشتباه مے نامند...
و دست آخر دنیایـــــے ڪہ بهت پشت ڪرده......
وبازهم انتهاے دفتر خودت میمانے....
و زخمهــــــــــایـــــے ڪہ روزگــــــــــــــــــــــــــــــــــار پشت هم میزند...
و سڪوت هم دواے دردش نیست...
کــــــــــــــــــــاش دنیــــــــــــــــــــا مهربــــــــــــــــــــان تــــــــــــــــــــر بــــــــــــــــــــودے...

.

‏اون دقیقه‌هایے که دارے حاضر میشی، لباس قشنگات‌رو میپوشی،‌ چون میدونے «اون» هم قراره امشب اونجا باشه هزاران بار تقدیم تو باد!

‏اون دقیقه‌هایے که دارے حاضر میشی، لباس قشنگات‌رو میپوشی،‌ چون میدونے «اون» هم قراره امشب اونجا باشه هزاران بار تقدیم تو باد!

خداحافظے جایے تلخ میشه.

ڪه بدونے قبل رفتنت.

یڪے جایگزینت شده.




.. ..

بَدتَرینـ نوعِ بلاتَڪلیفے هَمـ
اینِہـ کِہـ
نِمیدونے فَراموشـ کُنے
یـــــا
مُنتَظِر بمونے

میدونے ڪجا خورد میشے؟
اونجاےے ڪہ آدما باهات ڪارے میڪنن
ڪہ از مهربونیت خجالت بڪشے...




‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌.. ..

شُـــــده تا حــــــالا
حَرفـــــا و دَرداتــــو واسَـــش بنویســے؟؟؟ در حــــالے کہ میـــــدونے بلاکـِـــت کــرده میدونـــے کہ هیـــچ وقــت اون حـــرفا رو نمیخـــونہ ها شُـــــده مَــجبور باشــے با یہ خــَــط دیـــــگہ آنـــــلاین بودَنِــــشو نِــگا کنے؟دیدے چہ حســـے داره؟خیــــلے سَخــــتہBlockشُــــدن
از زندگی کـسی که به خـاطِرش هَمه رو از زنــــدگیت Removeکـــــرده بودی...

‌‌‌‌‌‌‌.

اﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮبیہ ﻭقتے
یہ ﻧﻔﺮ،،،،
ﺩﻟﺘﻨﮕﺖ میشہ..!
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻬﺘﺮیہ ﻭقتے
یہ ﻧﻔﺮ،،،،
ﻋﺎﺷﻘﺖ میشہ..!
ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﺍینہ ڪہ ﺑﺪﻭنے
یہ ﻧﻔﺮ،،،،
ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ‌ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ‌نمیکنه

‌‌‌‎‌‎...
.

خیلے باید
یہ نفرو
دوست داشتہ باشے
ڪہ بدونے
فقط براش یہ سرگرمے هستے
اما باز ادامہ بدے...

دو چیز تو دنیا خیلے سختہ
یڪے منتظر موندنہ، یڪے هم فراموش ڪردنہ
اما میدونے سخت‌تر ازین دوتا چیہ؟
–چے
اینڪہ ندونے اونے ڪہ دوسش دارے رو باید فراموش ڪنے یا منتظرش بمونے...




‍