هر كه را خلق وخویِ فراخ ديدی، و رویِ گشاده
و فراخِ حوصله، كه دعای خير همه عالم كند،
كه از سخن او ترا گشادِ دل حاصل شود و اين عالم و تنگی او، بر تو فراموش شود؛
آن فرشته است و بهشتی...

و آنكه اندر او و اندر سخن او قبضی می بينی
و تنگی و سردی،
كه از سخن او چنان سرد می شوی كه از سخن آن كس گرم شده بودی؛
آن شيطان است و دوزخی.
اكنون هر كه بر اين سِرّ واقف شود به صد هزار شيخی التفات نكند...

"شمس تبريزی"

چه زیبا گفت شاعر

اگر مستضعفی ديدی،
ولي از نان امروزت

به او چيزی نبخشيدی.
به انسان بودنت شک کن

اگر چادر به سر داری،
ولي از زير آن چادر

به يک ديوانه خنديدی
به انسان بودنت شک کن

اگر قاری قرآنی،
ولي در درکِ آياتش

دچارِ شک و ترديدی.
به انسان بودنت شک کن

اگر گفتی خدا ترسي،
ولي از ترس اموالت

تمام شب نخوابيدي.
به انسان بودنت شک کن

اگر هر ساله در حجّي،
ولي از حال همنوعت


سوالي هم نپرسيدي.
به انسان بودنت شک کن

اگر مرگِ کسی ديدي،
ولي قدرِ سَري سوزن

ز جاي خود نجنبيدي
به انسان بودنت شک کن...

امام رضا عليه السلام

كسى كه يكى از برادران دينى اش براى كارى به او پناه آورد ولى او، با آنكه مى تواند، پناه ندهد و كارى برايش نكند، رشته ولايت خداى متعال را بريده است.

بحارالانوار،ج72،ص181

ﭼﻪ ﺯﻳﺒﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗـــﻮ ﺯﻳﺴﺘﻦ
ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗـــﻮ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪﻥ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗــــﻮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ!
ﮐـﺎﺵ
ﺑﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺻﺪﺍﻗﺖ و ﻳﮑﺮﻧﮕﮯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﯼ..
ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﯽ ﻣﺮﺯ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﮐﺠﺎﺳﺖ!
و ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻣﻴﺪﻳﺪﯼ ﻗﻠﺒﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﻴﺘﭙﺪ.

ساده از دست ندادم دل پر مشغله را
تا تو پرسیدی و مجبور شدم مساله را

من _ برادر _ شده بودم و برادر باید
وقت دیدار رعایت بکند فاصله را

دهه ی شصتی ديوانه ی يكبار عاشق
خواست تا خرج كند اين كوپن باطله را

عشق ! آن هم وسط نفرت و باروت و تفنگ
دانه انداخت و از شرم نديدم تله را

و تو خنديدی و از خاطره ها جا ماندم
با تو برگشتم و مجبور شدم قافله را ...

عشق گاهي سبب گم شدن خاطره هاست
خواستم باز كنم با تو سر اين گله را

{ عبدالجبار کاکایی }

رها كردی شكستی خرد گشتم تو پايان مرا ديدی و رفتی ...

✘مـــَن اِنقـــَد شــِيطونُ تخسُ بازيگوشــَم✘
✘کِه اگه يه جا باشمُ ورجِه وورجِه نکنم✘
✘همه ميگـن: اين يه چيزيـــش هَس✘
✘هَمونيَم که وَقتی بهش خيلــی نـزديکتَر ميشی✘
✘نميتونی باوَر کنی اين هَمون✘
✘آدَمــِه مَغروريه که از دور ميديدی✘

ديدی غزلی سرود؟
عاشق شده بود.
انگار خودش نبود
عاشق شده بود.
افتاد.شکست . زير باران پوسيد
آدم که نکشته بود .
عاشق شده بود

ديدی غزلی سرود؟
عاشق شده بود.
انگار خودش نبود
عاشق شده بود.
افتاد.شکست . زير باران پوسيد
آدم که نکشته بود .
عاشق شده بود

تا تو رفتی اين دل من بی تو تنها مانده است

آتشی زين کاروان رفته بر جا مانده است

روزها بگذشت و من در شوق ديدارم هنوز

منتظر چشمم به بازيهای فردا مانده است

طاقت بار فراقت بيش از اينم مشکل است

همتی کاين رهرو کوی وفا وا مانده است

روز و شبها با خيالت گفتگوها کرده ام

زنده مجنون با اميد عشق ليلا مانده است

شوق ديدار تو بر اين دل تسلی ميدهد

زين سبب در اين مصيبتها شکيبا مانده است

در ميان بحر غمها زورق قلبم شکست

قايق بشکسته سرگردان به دريا مانده است

سهم من از گردش دور زمان شادی نبود

بار سنگينی ز ناکامی و غمها مانده است

کاش بودی و ميديدی چه دردی ميکشم

ای طبيب من ؛ مريضت بی مداوا مانده است

تا تو رفتی اين دل من بی تو تنها مانده است
آتشی زين کاروان رفته بر جا مانده است
روزها بگذشت و من در شوق ديدارم هنوز
منتظر چشمم به بازيهای فردا مانده است
طاقت بار فراقت بيش از اينم مشکل است
همتی کاين رهرو کوی وفا وا مانده است
روز و شبها با خيالت گفتگوها کرده ام
زنده مجنون با اميد عشق ليلا مانده است
شوق ديدار تو بر اين دل تسلی ميدهد
زين سبب در اين مصيبتها شکيبا مانده است
در ميان بحر غمها زورق قلبم شکست
قايق بشکسته سرگردان به دريا مانده است
سهم من از گردش دور زمان شادی نبود
بار سنگينی ز ناکامی و غمها مانده است
کاش بودی و ميديدی چه دردی ميکشم
ای طبيب من ؛ مريضت بی مداوا مانده است