هیچ وقت نمی‌فهمی محیط چقدر روت اثر داشته، تا وقتی محیط دیگه‌ای رو تجربه کنی.

هیچوقت نمیفهمی محیط چقدر روت اثر داشته، تا وقتی محیط دیگه‌ای رو تجربه نکنی…

اون‌هایی که گرم هم‌دیگه‌رو بغل می‌کنن خیلی قشنگن.

بار دردی که رو شونه‌مه اونقدر بزرگه که بعضی‌وقتا حس می‌کنم حتی اگه یه تریلی بزرگ از روم رد شه، حتی اگه صدای شکستن استخونامو بشنوم، نمی‌تونم درد دیگه‌ای رو احساس کنم.

یه روز مجبور میشی از آدم مورد علاقه‌ات، خونه مورد علاقه‌ات و گلدون مورد علاقه‌ات دست بکشی و بپذیری فرد دیگه‌ای اون‌ها رو خواهد داشت که اندازه تو دوستشون نداره و هیچوقت اندازه تو اون‌ها رو نمیشناسه و متوجه‌شون نیست.

یه روز مجبور می‌شی از آدم مورد علاقه‌ات، خونه‌ی مورد علاقه‌ات و گلدون مورد علاقه‌ات دست بکشی و بپذیری فرد دیگه‌ای اون‌ها رو خواهد داشت که اندازه‌ی تو دوستشون نداره و هیچوقت اندازه‌ی تو اون‌ها رو نمی‌شناسه و متوجه‌شون نیست.

. .

تو این زندگی برای بدست آوردن هر چیزی باید چیزهای دیگری رو از دست بدی. مهم اینه که خودت رو بشناسی و بدونی چه چیزی زندگی تورو ارزشمندتر می‌سازه، نهایتا حرص چیزهایی که از دست دادی رو نخوری و بدونی خود سرزنش‌گری فقط انرژیتو می‌گیره. تلاش کنید بپذیرید. بپذیرید که در هر حال ما نمی‌تونیم به گذشته برگردیم و طور دیگه‌ای زندگی کنیم ولی می‌تونیم زمان حال رو بهتر سپری کنیم.

نذارید کسی که باورتون کرده، کسی که دوستتون داره حس کنه اضافیه، حس کنه هر موقع دلتون خواست و بعد از همه کاراتون واسش وقت دارید، نذارید فکر کنه همیشه ذهنتون درگیر آدم‌ها و چیزای دیگه‌اس و آخر از همه دوسش دارین، حواستون به کسایی که دوستون دارن باشه چون اگه یه روز خسته شن و برن، دیگه ممکنه قلبی مثل قلب اون‌ها پیدا نشه که واقعی و از ته دل شما رو دوست داشته باشه و نگرانتون باشه.

I saw a post today that said, " When you finally learn your place in people's lives, your feelings won't get hurt"... I swear that's the truth and one of the most important life lessons you'll learn. Whether it's friends, family or whoever.

دیروز یه پست رو دیدم که می‌گفت : " زمانی‌که بالأخره جایگاهت رو تو زندگی آدما یاد می‌گیری، دیگه احساسات جریحه‌دار نمی‌شن"... قسم می‌خورم که حقیقت همینه و یکی از بزرگترین درس‌های زندگیه که یاد می‌گیری. اگرچه خانواده‌ت باشه یا از آشناهات یا هر آدم دیگه‌ای.

من می‌دونم نباید خودم رو با کسی مقایسه کنم، می‌دونم هرکس مسیر موفقیت خودش رو داره، می‌دونم شرایط کشور باعث خیلی چیزهاست؛ اما باز هم احساس ناکافی بودن می‌کنم. باز هم غمگین می‌شم برای چیزهایی که دست من نبوده. باز هم برای ناعدالتی‌ها غصه می‌خورم. کاش همه‌چیز جور دیگه‌ای بود.