من میخوام ذهنمو تازه کنم،
همه مشکلاتم رو پاک کنم و فقط با زندگی خوش بگذرونم...

من همیشه تو ذهنم مکالمات بیشتری دارم تا توی زندگی واقعی.

میخواهم تمرکز کنم و نمی‌توانم
میخواهم تصمیم بگیرم و نمی‌توانم
میخواهم آرامش داشته باشم و نمی‌توانم
میخواهم خوشحال باشم و نمی‌توانم
تنها بخش روح و ذهنم که درست و دقیق کار می‌کند،
به یاد آوردن رنج‌های گذشته است

هموارہ در جانم بودی
در لبانم
در چشمانم
در ذهنم ، رنج و اشتیاقم .️

- غسان کنفانی

بیاید قبول کنیم
هیچکس به اون قشنگی که تو ذهنمون ازش ساخته بودیم ، نبود .


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

وقتی یه نخ از لباس گردنمو لمس کنه
ذهنم :

♡

آدم بودن عجیبه، انگار از ته دلمون می‌خوایم احساس کنیم و عاشقی چیزی شیم و حاضریم حتی وجود واقعی یه نفر و تو ذهنمون انکار کنیم و عاشق تصور خودمون از طرف شیم(چون یحتمل دوست داشتن بقیه از دوست داشتن خودمون راحت‌تره) و بعد بذاریم با واقعیتش ناامیدمون کنه.

یکی از نشونه‌های اضطراب پنهان و بی‌قراری، عادت به پریدن توی صحبت طرف مقابله، حتی اگر این پریدن توی ذهنمون باشه و به زبون نیاریمش.

اینکه بتونیم در سکوت ذهنی به طرف مقابل گوش بدیم نشونهٔ آرامشه.

تقلا میکنم که فکر نکنم چون اگه فکر کنم گریه ام میگیره ولی گاهی وقت ها که دارم توی خیابون قدم میزنم و با خودم میگم که فکر نکن از فاصله این درخت تا اون درخت هم سنگین ترین قصه ها و غصه ها به ذهنم میاد و دلم میخواد باد منو هم مثل برگ های زرد و مرده با خودش ببره، چون حالا من از همشون زردتر و مرده ترم.

دست بردار نیستم. چون ایده‌ها برام مثل بذرن؛ اگه خاک‌شون رو پیدا نکنن، توو ذهنم از بین می‌رن. ولی اگه فرصت کاشتن‌شون رو بهم بدی، دیر یا زود شکوفا می‌شن.