‌
‏رنج واقعی؟
گذشتن از کسی که آخرین ذوقت بود.
‌

Great suffering?
Getting over the person who was your last taste.

رنج بزرگ؟
گذشتن از آدمی که آخرین ذوقت بود.

ذوقت رو کور میکنه، بهت توجه نمیکنه، با گفتن تو زیادی حساسی در برابر ناراحتی‌هات واکنش نشون میده، خبری ازت نمیگیره، خبری ازش میگیری با تاخیر، سرد و کوتاه جواب میده، دائما این فکر رو تو سرت میچرخونه که چیزی از بقیه کم داری، دیگه چجوری ثابت کنه دوست نداره؟


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

من برای تو همون لحظه ذوق داشتم ، که نبودی الان هزار نفر هم بشی یا تو هر لحظم هزاربار باشی دیگه ذوقتو ندارم ، پس نباش .

.࿐

ولی اینم بگم خیلی سخته بری و بعد چند روز انلاین شی منتظر بمونی نتت وصل شه و وقتیم وصل شد بادیدن حتی نداشتن یه پیام کور شه ذوقت

من برای همون لحظه ذوق داشتم، نبودی! الان هزار نفر هم بشی و تو هر لحظم هزار بار باشی دیگه ذوقتو ندارم، پس نباش..

. .

مثلا همانی بشود که می‌خواستی، مثلا ذوق کنی و از ته دلت بگویی آخیییش!
مثلا حال دلت خوب باشد و به هرکس که رسیدی حال خوب و لبخندهای غلیظ تعارف کنی. مثلا بخندی، خنده‌ات بشود قهقهه، مثلا ذوق کنی و ذوقت برق شود و بریزد توی چشم‌هات. مثلا هی دنبال کسی بگردی که بی‌تکلف بنشینی مقابلش و هی از حال خوبت و اتفاقات خوبی که افتاده حرف بزنی و ذوق کنی، هی حرف بزنی و از شدت هیجان، بالا و پایین بپری. مثلا کیف کنی از اینکه دیوانه خطاب شوی، مثلا شب‌ها توی دلت قند آب شود و ثانیه‌ها را تا رسیدن روز بعد بشماری. مثلا کلی دلیل برای خوشحالی داشته‌باشی. کلی انگیزه، کلی دلخوشی، کلی حادثه‌ی خوب در آستانه‌ی وقوع...
مثلا رسیده‌باشی به تمام چیزی که از جهان می‌خواستی....

#نرگس_صرافیان_طوفان

ولی اینم بگم خیلی سخته بری و بعد چند روز انلاین شی منتظر بمونی نتت وصل شه و وقتیم وصل شد بادیدن حتی نداشتن یه پیام کور شه ذوقت

جواد

‏بیشتر چیزا اینجورین که تا نرسیدی بهش، هی ذوقشو داری، وقتی میرسی بهش، کم کم ذوقتو بهش از دست میدی و وقتی که ازش رد میشی، میبینی حالا همچین چیز خاصی هم نبوده