فرمول مهربونی اونقدرام سخت نیست!
اون آدمی که بهش میگی زشت،
دستِ کم چند نفری رو داره که براشون خوشگل‌ترین آدم دنیاست.
اونی که بابت اضافه وزنش سرزنشش میکنی، کلی اخلاق خوب داره که دوستاش عاشقشن.
اونی که دائم نداشته‌هاشو توی سرش میزنی، شاید با همون داشته‌های کمش آرامشی داره که خیلیا ندارن.
زندگی یه فرمول سادست!
اگر میتونی آدما رو همونطوری که هستن دوست داشته باش، ولی اگر نه، مجبور نیستی با گذاشتن یه زخم بزرگ توی دلشون همراهیشون کنی.
باور کن فرمول مهربونی اونقدرام سخت نیست.
فقط کافیه کسی رو نرنجونی..

ایده های زیادی دارم ولی وقتی بزرگ میشن و میخوام با ذوق و شوق از خونه راهیشون کنم به مسیر عمل، یه غول گنده توی جاده ایستاده و اسمش "خب اینکارو هم کردی تهش که چی" هست. این موجود با زمزمه ی "مطمئنی این کاریه که میخوای تا آخر عمر انجامش بدی؟ و گیریم موفق شدی بهترین نتیجه رو هم گرفتی، واقعا خوشحال میشی؟ حالا سی سال دیگه داری چی کار میکنی؟" ایده هام رو ضعیف میکنه و میبلعه. هی گنده تر میشه و دیگه کل جاده رو بسته.
گاهی صدای پاشو از پنجره میشنوم‌. یا گرمی نفس های متعفنشو پشت گردنم حس میکنم.
میخواد منم ببلعه...

به همون میزان که سعی میکنم آدمایی که دوسشون دارمو تو زندگیم نگه دارم به همون میزان وقتی ببینم خودشون میخوان برن همراهیشون میکنم که برن...