چه بی تکرار لیلایی چه بی اندازه مجنونم
غم عشق تو را عمری  به این احساس مدیونم
سراپا عاشقت هستم سرزلف غمت دستم
تو پیغمبر شدی و من به آئین تو پیوستم
خط چشم تو تعلیق و لبت از نسخ بالاتر
نگاهت اوج نستعلیق ابروها معلی تر
دل شاعر گرفتار رباعی های ناب تو
دوبیتی، مثنوی حتی غزل در پیچ و تاب تو
هزاران کوه فرهاد و هزارن دشت مجنونت
از این زیبایی مطلق  زمین بسیار ممنونت
تو مثل سرو ایرانی بسان شعر می مانی
تو تنها واژه ی بین  من و احساس و بارانی
مرا بر آستان خود بخوان  و مبتلا تر کن
خودت را در خیال من از این بی انتها تر کن



گوینده: مجتبی گرکانی نژاد
شاعر:جواد مزنگی

•
در شهر ما بهار پر از گل رباعی است ..

- غلامرضا طریقی

♡

•┈••✾• #رباعی•✾••┈•

هر وقت صدا زدم تو را، گوش بشو
حرفی نزن و یکسره خاموش بشو
از تو طلبی ندارم اینبار فقط
بنشین و کمی برایم آغوش بشو

#الهه_رضایی

- دو چشمت باغِ بادامَند انگار
دو صبحِ خُفته در شامَند انگار

دو کافر کیش در ظاهر مسلمان
رباعی هایِ "خیامَ"ند انگار...

#سعید_بیابانکی

من قید غزل سرایی‌ام را زده‌ام
طنازی و دلربایی‌م را زده‌ام
مرده‌ست تمام حس و حالم، ای عشق!
امروز رگ رباعی‌ام را زده‌ام

#الهه_رضایی

مادرم شاعر نیست
در عوض نصف غزل های جهان را گفته
شعر را می‌فهمد ..

مادرم قافیه‌ی لبخند است
وزنِ احساس
ردیفِ بودن
مادرم مثنوی معنوی است
حافظ و سعدی و خیام و نظامی ...
اصلاً
مادرم شعرترین منزوی است ..

من رباعی هستم
خواهرانم غزل‌اند
پدرم شعر سپید
خانه‌ی ما شب شعر
صبح، بیدل داریم
با کمی نان و پنیر
ظهر، سهراب و عطر ریحان
شب، رهی یا قیصر

مادرم شاعر نیست
در عوض نصف غزل‌های جهان را گفته
دفتر شعرش : آب
ناشرش : آیینه
و محل توزیع : خانه‌ی کوچک ما ...


{ رضا احسان پور }