زندگیت راطی ڪڹ وآنگاه ڪہ؛

بر بلندتریڹ قلہ‌هایش رسیدے؛

لبخند خود را نثارِ

سَنگریزه هایی ڪڹ

ڪہ،...

پـایت را خراشیدند!...

دلم میخواد

وقتے ازم پرسیدے چے شد ڪ دلت شڪست؟؟

بغضمو بشڪنمو بگم

اون چیڪار ڪرد ڪ بہ دلت نشست؟؟

⇤خـkhodaـدایـــــــــا
⇤نـہ بــہ سڪوتم رســـیدے
⇤نــہ بــہ فـــــریادم رسیدے
⇤حداقل بــہ دلـ

زندگے واسہء کسے دل نمےسوزونہ،
منتظر نمےشینہ ببینہ حرف دلت چیہ طبق خواستت جلو بره!

زندگے خمیر نیست کہ
تو دستات هر جور خواستے شکلش بدے،
زندگے چہ بخواے، چہ نخواے تو رو راهے مےکنہ!
یہ جادهء دو طرفہ نشونت مےده،
اینجا دیگہ میل خودتہ کہ
از کدوم راه برے!

اما هر دو راه انقدر سراشیبے داره،
انقدر پستے بلندے داره کہ بعد یکم راه رفتن مےفہمے هر دوش یکیہ!
دوتا راه باریڪ کہ بہ یہ شاهراه مےرسہ!
شاهراهِ تحمل...
مےتونے وسط راه انقدر گریہ کنے،
انقدر دست و پا بزنے کہ وقتے رسیدے بہ مقصد نشون بدے چقدر بےاراده بودے،
مےتونےام مثل یہ سنگ سفت و محکم باشے!

ببین زندگے سخت مےگیره کہ تو پختہ بشے، امتحاناے آبکے رو کہ همہ بیست مےشن!
زندگے معلم سختگیریہ، اما تو
اون دانش آموزے باش کہ حتے یڪ سؤالم بےجواب نمےزاره...

سؤال زندگے اینہ:
تحمل آزارایے کہ قراره ببینے دارے؟
پس محکم جوابشو بده و بگو
تو همون طوفانے هستے کہ
جلوے هیچ بادے کم نمیارے!

رسیدے ته خط....

.. ......فداے سرت .....

..کلاس اول یادته؟!!
..... نقطه سر خط....

MEYSAM MEHDINAZHAD