همه چی خوب بود ها ولی عصر دلم یکهو گرفت. هر چی هم زمان گذشت، حالم بدتر شد. طوری که الان در مرز فروپاشی هستم. این زندگی حق ما نبود، نه رفاهی، نه رفیقی، نه تفریحی و بدتر از همه نه کوچکترین امیدی به آینده. ما تو این کشور زندگی نمی‌کنیم، داریم به تدریج میمیریم.