یک عمر نگرانِ چه می‌شودها بودم ...
به لبم رسید!
کم‌کم یاد گرفتم که دیروز و فردا را ول کنم،
به جهنم که چه شد؛
به درک که چه می‌شود!

. یک پرونده کهنه
. رضا جولایی


. .

من آدم رفتن نیستم اما اگر رفتم و نماندم ، بدان تو بسیار قلب مرا آزردی .

♡

از من میپرسی چرا ناگهان دست کشیدم و رفتم؟ ناگهان نبود عزیزم، من در سرم مدت‌ها بود که راه افتاده بودم.

من فقط تظاهر میکنم که پذیرفتم عشق برای من نیست، نپذیرفتم، بابتش غمگینم، ولی واقعیت اینه که دارم سعی میکنم عادی زندگی کنم و بهش فکر نکنم، گاهی حس میکنم شاید مشکل از منه، شاید زمانش نرسیده، نمیدونم، فقط میدونم هنوز ته دلم یه جای خالی هست که نمیتونم انکارش کنم.

می‌مونم خونه می‌گم کاش می‌رفتم بیرون، میرم بیرون می‌گم کاش می‌موندم خونه°-°

از خودم معذرت میخوام برای تمام لحظاتی که باید میرفتم اما موندم

من تقریبا همه چیز رو پذیرفتم ولی گاهی به خودم می‌گم کاش زندگیم همینه که هست نبود.

خیلی زخمارو نادیده گرفتم فقط بخاطر اینکه چاقو دست اونایی بود که دوستشون داشتم .

ـکسی را چنان دوست داری که برایش بجنگی ؟

از جنگ ها برگشته ام ، با زخم ها و موی سپید و یاد گرفتم صبور باشم و به تماشا قانع ..

صدای بی گزند
.️.

امروز یاد گرفتم که باید هر کسی رو به حال خودش بزارم و کسی که آرامشش پیش من باشه کل دنیا رو ول میکنه و سمتم میاد.