دلم با ماندن بود
راه اما، با رفتن؛
و تو ندانستی چه رنجیست،
کشاندن تن خسته ای که خواهان ماندن بود.



. .

این روزا تنها کاری که ازم برمیاد؛ اینه که دراز بکشم کف اتاق و به گذشته فکر کنم. به آدمایی که تو زندگیم اومدن و رفتن؛ به عشق و علاقه، به اون حال خوبی که فراموش شده، به رویاهایی که خاکستری شدن، به عمری که تباه شد...


. .