سلام خوبترین اتفاق هر روزم
سلام مصرع آغاز شعر امروزم

همیشه حال دلم خوب می شود با تو
به رقص می آید شعر و از تو پر سوزم

به عشق دیدن تو زنده می شوم هر روز
و از نبودن تو مثل شعله می سوزم

عجیب نیست که بعد از هزار سال هنوز
به قاب عکس قشنگ تو چشم می دوزم

کلاس درس تو باشد رفوزه خواهم شد
تو آن معلم و من هم که دانش آموزم

دوباره آمده بودی به خواب من دیروز
هنوز مست همان خواب خوب دیروزم

بیا دوباره بگو اتفاق می افتی
بیا بهانه خوب شروع هر روزم

بند ناف را بریدند و گریستیم از ترس جدایی.
اما رازش را نفهمیدیم.
به مادر دل بستیم و روز اول مدرسه گریستیم و رازش را نفهمیدیم.
به پدر دل بستیم و وقتی به آسمان رفت گریستیم و باز.... نفهمیدیم.

به کیف صورتی گلدار...
به دوچرخه آبی شبرنگ...

بارها دل بستیم و از دست دادیم و شکستیم و باز نفهمیدیم.
چقدر این درس "تنهایی" تکرار شد و ما رفوزه شدیم.


این بند ناف را روز اول بریده بودند
ولی ما هرروز به پای کسی یا چیزی گره زدیم تا زنده بمانیم
و نفهمیدیم.....
افسوس نفهمیدیم که قرارست روی پای خود بایستیم
نفس از کسی قرض نگیریم
قرار از کسی طلب نکنیم
عشق بورزیم اما در بند عشق کسی نباشیم
دوست بداریم اما منتظر دوست داشته شدن نباشیم

به خودمان نور بنوشانیم و شور هدیه کنیم.
دربند نباشیم....
رها باشیم و برقصیم و آواز عشق سر دهیم.

عزت انسان بودنمان را به پای کرشمه کسی قربانی نکنیم.

بند ناف را خوب نبریده ایم....
به مویی بند ست...
تمامش کنیم!

ای خواهش و التماس بالا، دوازده

ظهر اذان عقربه ی ما، دوازده

من حقم است، 8 گرفتم، چرا که من

یک جمله هم نساختم با دوازده

بی تو تمامی اهل قیامت رفوزه اند

ای نمره ی قبولی دنیا، دوازده

ثانیه های کند توسل می آورند

یا صاحب الزمان خدا، یا دوازده!

حالا که ساعت تو و چشم خدا یکی ست

آقـــــآ! چقـــدر مانده زمان تا دوازده؟!

امروز اگر نشد، یک روز میشود

ساعت به وقت شرعی زهرا، دوازده....

"اللهم عجل لولیک الفرج"

التماس دعا....