نکنه اونقدر صبر کنیم که دیر بشه؟ اونقدر منتظر بمونیم و ببینیم هیچی درست نمیشه که تک‌تک گلهای امید تو دلمون بمیره؟ به قول مرجان وفایی، نکند روزی برسد
عزای ما تمام شود
اما آنقدر دیر
که رقصیدن را فراموش کرده باشیم.

غرق غمیم و میگوییم که میرقصیم در خیال آرزوها

.࿐

روزا رقصیدن رفتن از یاد ؛ تورو پس گرفت دستم از باد...

به قول حسین صفاری
باید گفت:
"در صدایش پرنده می‌رقصید..."🩵.

باشه مادوتا واسه هم دیگه خیلی تاکسیک بودیم،ولی اون وقتایی که بلند بلند به جوکای بین خودمون میخندیدیم چی؟ نیک نیمی که همدیگه رو باهاش صدا میزدیم چی؟ اون شبایی که از دست همه دنیا فقط به هم دیگه پناه میبردیم چی؟ وقتایی که میرقصیدیم چی؟ اونا ام همش دروغ بود؟

می خندید و در نگاهش غمی می رقصید..‌‌‌‌‌...
شیبان

تو کتاب مردی به نام اوه، فردریک بکمن حرف قشنگی زده؛ میگه:
«عشق از دست رفته هنوز عشق است، فقط شکلش عوض می‌شود.
نمی‌توانی لبخند او را ببینی یا برایش غذا بیاوری یا مویش را نوازش کنی یا او را دور زمین رقص بگردانی. ولی وقتی آن حس‌ها ضعیف می‌شود، حس دیگری قوی می‌شود. خاطره.
خاطره شریک تو می‌شود.
آن را می‌پرورانی. آن را می‌گیری و با آن می‌رقصی.
زندگی باید تمام شود، عشق نه.»

از درد ترک...
خورده و از زخم کبودیم....
کوهیم و تماشاگر رقصیدن رودیم...

"Life may not be the party we hoped for, but while we're here we may as well dance."

شاید زندگی آن جشنی نباشد که ما به آن امیدوار بودیم، اما تا زمانی که اینجا هستیم، باید خوب برقصیم.

.࿐

𝒀𝒐𝒖 𝒅𝒂𝒏𝒄𝒆 𝒔𝒆𝒄𝒓𝒆𝒕𝒍𝒚 𝒊𝒏𝒔𝒊𝒅𝒆 𝒎𝒚 𝒉𝒆𝒂𝒓𝒕 𝒘𝒉𝒆𝒓𝒆 𝒏𝒐 𝒐𝒏𝒆 𝒆𝒍𝒔𝒆 𝒄𝒂𝒏 𝒔𝒆𝒆

تو پنهانی توی قلبم می‌رقصی جایی که هیچکس نمی‌تونه ببینه🫀🤍

「♡」