گمان می‌کردیم عشق
نجا‌تمان خواهد داد
اما زخمی تر از قبل
رهایمان کرد...


. .

از این به بعد همه‌ی قرارهایمان؛
یا آغوش تو
یا آغوش من

. .

دیگر
تمام خاطرهایمان را نوشته ام!
پایان بودنت در شعرهایم نزدیک است...
برگرد و بگذار نوشتنت را از سر بگیرم
یا ... هر چه بعد این پیش امد
پای خودت...

#دنیا_کاف

خدایا
مدعیان رفاقت،
هرکدام تا نقطه ای همراهند
عده ای تا مرز منفعت
عده ای تا مرز مال
عده ای تا مرز جان
عده ای تا مرز آبرو
وهمگان تا مرز این جهان
تنها تویی که همواره میمانی!
رهایمان نکن

روزی که دختر دار بشوم
به دخترم میگویم منتظر نباش کسی خوشبختت کند، خودت برو دنبال خوشبختی...
بهش میگویم دخترم تو قراره روزی مستقل بشوی ...

من نمیخواهم بهش بگویم که آخرین مرحله موفقیت یک "دختر" در مملکتمان
عروس شدن و خانه بخت رفتن است!!
نمیخواهم دم به دقیقه در گوشش بخوانم
قراره روزی مادر بشوی ...
بهش میگویم عروسکم تو قراره انسان موفقی بشوی و در این راه نیازی نداری که عروس شوی ، احتیاجی نداری مردی با اسبی سفید بیاید دنبالت!!

مشکل ما این است که در گوش بچه هایمان از کودکی هی میخوانیم ؛ هی تکرار میکنیم که نهایتا یکی میاید و میگیرتت!
باور کنید موفقیت یک بانو در گروی
"عروس شدن" و "مادر شدنش" نیست...
به دخترهایمان یاد بدهیم...

غروب های جمعه درست مثل چای سردشده است....
ازدهن افتاده وتلخ...
اول صبحش گرم است ودلچسب...
غروب که میشود,
ساعت,
کندمیشود
دل پرمیشود
درون سرهایمان ترافیک میشود...
جمعه هابایدهمیشه,
"صبح"بماند...
غروب هایش ,آدم را
زنده به گورمیکند...

قول هایمان "بی اعتبار"
حرف هایمان "نا خالص"
عشق هایمان "پوشالی"
محبت هایمان "قلابی"
خوبی هایمان "تظاهر"
دیدارهایمان "تفاخر"
صورت ها "پر رنگ"
سیرت ها "بی رنگ"
شعار بدون "عمل"
قضاوت بدون "عدل"
و...........
در کدام نقطه از انسانیت ایستاده ایم؟؟؟؟؟؟!!!
یادش بخیر
یک روزی دروغگو دشمن خدا بود.......

گاهی من آنقدر درگیر پست ها و متن هایم در صفحات مجازی می شوم؛
که از خواندن روزانه چند خط قرآن یا کتب روایی،غافل میشوم؛
و در پایان روز،میبینم که حتی یک دهم وقتی که در فضای مجازی بودیم،در فضای قرآن و حدیث نفس نکشیدم...
آنقدر که آنلاین بودم و اولین نفر پست های دیگران رالایک کردم؛
به فکر نماز اول وقت نبودم...
آنقدر درگیر جذب حداکثری شدم که فراموش کردم "اخلاص" و "عبودیت" رمز برکت در کارهایمان است...
آنقدر که به فکر آبروی خود،و برانگیختن تشویق دیگران و تائید کردن هایشان بودم،
به فکر رضایت صاحب زمانمان نبودم...
آنقدر مدام فکرم مشغول عکس پروفایل بود؛
غافل شدم از اینکه پیش اماممان چه وجهه ای دارم و وضعیتمان، نامه ی اعمالمان پیش او چگونه است...
آنقدر در این فضا وقتمان را با انبوهی از جمعیت گذراندیم،فراموش کردیم تنهایی و غربت امام زمانمان را...
آن چنان حضور در این فضا را برای خود لذت بخش کردیم،که کم کم غافل شدیم از لذت مناجات و درددل خصوصی با مولا...

خدایا مارا به حال خودمان واگذار مکن

ببخشید جهنـــــم دربست؟ …

نگاه هایمان ” هــــرزه ”

آغوش هایمان ” هـــوس ”

قول هایمان ”بی اعتبار ”

حرفــــــ هایمان ” ناخالص ”

عشــــق هایمان ”پوشالی”

محبتـــــــ هایمان ” قلابی”

خوبی هایمان ” تظاهـــــر ”

دیدارهایمان ”تفاخـــــــر”

صورتها “پررنگــــــــ “

سیرتها “بیرنگــــــــ”

شعار بدون ”عمـل”

قضاوتـــ بدون ”عدل”

در کدام نقطه از انسانیتــــ ایستاده ایم!!!

فعالیت کردن در فضای مجازی و پاک ماندن در آن تقوای دو چندانی میخواهد.

یادمان نرود:

گاهی به گناه به اندازه یک کلیک فاصله داریم...

یادمان نرود:

فضای مجازی هم محضر خداست...

در روز حساب تمام این سایت ها،...تمام کلیک ها ....یاهو مسنجر...آدی ها..


چت روم ها...به حرف می آیند و گواهی می دهند بر کارهایمان....

نکند که شرمنده شویم....امان از لحظه غفلت که خدا شاهد است و بس.....

گاهی روی مانیتور کامپیوتر بچسبانیم ورود شیطان ممنوع....