از تلاش برای نادیده گرفتن مکالمات، موقعیت ها و وظایف ناراحت کننده، دست بردار.
آنجاست که روابط سالم، شخصیت و انعطاف پذیری را در خودت ایجاد می کنی.

چگونه‌ای؟
سرد، تهی، تنها، خسته، خالی از اطمینان، شدیدا تمایل به انزوا و کناره‌جوئی از روابط انسانی دارم.

بزرگ‌ترین درسی که آموختم اینه که خودمو به چیزی اجبار نکنم، چه مکالمات، دوستی‌ها، روابط، توجه یا حتی عشق...
من متوجه شدم که هر چیزی که اجباری باشه ارزش جنگیدن رو نداره.
بنابراین دیگه به زور خودمو محدود به چرندیات نمی کنم و این چیزیه که باید باشه..

"وقتی از خودت دفاع می‌کنی و ناراحت شدنت رو نشون می‌دی، دوستی‌ها و روابط واقعیت رو از دست نمی‌دی؛ فقط سواستفاده کننده‌ها و خودشیفته‌ها رو از دست می‌دی، که خودش برد بزرگیه."

‏اینکه چتمون همینجوری داره میره پایین و پایین‌تر واقعا ناراحتم می‌کنه.چیه این تاریخ انقضای روابط…

انقدر از تغییر رفتارهای ناگهانی اطرافیانم خسته‌م و قلبم شکسته که بعضی مواقع از خودم میپرسم آیا روابط انسانی به دردش می‌ارزد؟

انقد از تغییر رفتارهای ناگهانی اطرافیانم خسته‌م و قلبم شکسته که بعضی مواقع از خودم میپرسم آیا روابط انسانی به دردش می‌ارزه؟

«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

شمارو نمیدونم ولی من برام وقتی ثابت میشه که دوست داشته نمیشم توسط یه فرد ، که غصه هامو ببینه و به راحتی رهام کنه و خم به ابروهاش نیاره ( روابط ارزشمندن هر طوری که باشن ) .

از دست دادنِ بعضی آدما و‌ روابط اسمش «از دست دادن» نیست از دستش خلاص شدنه..

روابط آدم با دیگران باید مثل پیاز باشه
لایه لایه
یه سری شاخص در نظر میگیری و آدمایی که اونها رو بدست آوردن به لایه جدید وارد میکنی.

نه مثل ژله که با اولین قاشق به همه چیز برسه.
نه مثل خربزه که بعداز اولین لایه برسه.
نه مثل نارگیل که با زور چکش هم نرسه.
پیاز عزیزان پیاز!