Life is not what we have lived, but what we remember and what we remember to narrate.

زندگی آنچه زیسته‌ایم نیست، بلکه همان چیزی است که در خاطرمان مانده و آن گونه است که به یادش می‌آوریم تا روایتش کنیم


به شبنمی می‌ماند آدمی و عمر چهل روایتش به لحظه‌ی رؤیتِ نور بر سطح سبز برگی می‌لغزد و بر زمین می‌چکد.

#حسین_پناهی

تو می روی سفر اما روایتش با ما
روایتِ پر سوز،پر ز غربتش با ما...
.
پیاده_رفتن تا کربلا برای شما
و صورتی پر اشک،آه و حسرتش با ما...
.
شلوغی حرم اربعین برای شما
دل و سه کنج اتاق،اوج خلوتش با ما...
.
ضریح در بغل و بوسه ها برای شما
زهی نبود سعادت،ملامتش با ما...
.
نماز عشق ، بالای سر، برای شما
و سجده های مکرر به تربتش با ما

خوش آن دمی که ببینم که گویدم ارباب:
دلی شکسته است اینجا،حاجتش باما … .

به شبنمی‌می‌ماند آدمی
و عمر چهل روایتش،
به لحظه رویت نور
بر سطح سبز برگی
می‌لغزد و بر زمین می‌چکد....
تا باری دیگر
و کی؟
و چگونه؟
و کجا؟