میخواهم و میخواستمت تا نفسم بود
می‌سوختم از حسرت و عشق تو بسم بود

عشق تو بسم بود، که این شعلهٔ بیدار
روشنگر شب‌های بلند قفسم بود

آن بخت گریزنده دمی‌ آمد و بگذشت
غم بود، که پیوسته نفس در نفسم بود

دست من و آغوش تو، هیهات، که یک عمر
تنها نفسی‌ با تو نشستن هوسم بود

باﷲ، که بجز یاد تو، گر هیچ کسم هست
حاشا، که بجز عشق تو، گر هیچ کسم بود

سیمای مسیحایی‌ اندوه تو، ای عشق
در غربت این مهلکه فریادرسم بود

لب‌بسته و پر سوخته، از کوی تو رفتم
رفتم، به خدا گر هوسم بود، بسم بود

(فریدون مشیری)

ای اَزَلی مرد برای ابد
بی تو زمین سرد،
برای ابد
نام قدیمت ز لب حادثه
نعره برآورد برای ابد
پِلک تو شد باز به روی دلم
پنجره گسترد برای ابد

نام تو عیّار
زِ روز اَزَل
خصم تو نامرد برای ابد..

دست تو از روز ازل زد رقم
بهر دلم درد،
برای ابد ..
مست شد از باده ی روشنگرت
این دل شبگرد برای ابد
صبح ازل مِهرِ تو در من گرفت
شعله ورم کرد
برای ابد ...