- در پی چَشمَت شهر بہ شَهر خانِه بہ خانه شُدَم رَوانِہ...

درخواب دیدم بیدلی
صد عاقل اندر پِے رَوان
میخواند باخود
این غزل،
دیوانه را گم کرده ام...!

"مولانا "

ای سرو روان و
راحتِ نفس و رَوان

هر چند که غایبی
فراموش نِه‌ای....

"سعدی"

مَـــن دُختَــر هَســـتَــم...
دُختَــری بـادُنیـایــی از نجــابَـــت!!
دُختــری بـا تَـمـام زیـبـایـی هـای دُنـیــا
دُخـتَــری بـا آرامـشی از جـنــس خُـــدا
مَــن دُخـتَــر هَسـتَــم...
دُخـتَـری از جـنـس غُـنـچه
بـا روحـیـه ای لَـطیـف تَر از گُـلبَرگــــ
باصـداقَـتی بـه یـکرَنــگـی آیینـــه
"دُخـتَـری باغُــروری شـکـنَنده تَراز شـیـشه"
با احـسـاسی پـاک تَراز آب رَوان
با سـادگی ای شـیریـن تَـر از لـَبخـند مـــــادر...
و دُخـتَری با مُحَـبَت هـایی کـه هیـچـگاه تــمـامی نــدارند!!!!