‏چیزهایی که براشون بهتون هیچ جایزه‌ای نمیدن:

-سلامت روانتون رو برای شغلتون بذارین
-اشک ریختنتون رو پنهان کنین
-مسئولیتهای زیاد از حد قبول کنین
-خودتون رو به خاطر دیگران کوچیک کنین
-وانمود کنین حالتون خوبه وقتی خوب نیستین
-یه رابطه یا دوستی رو وقتی که باید رها کنیم، ادامه بدین

حرف زدن با ادمی که تغییر نمیکنه مثل شکر ریختن توی اقیانوس ارامه.

‏من می‌ایستم، تا لحظه‌ی فرو ریختن سقف، تا لحظه‌ی سوختن تمام و کمال زندگی، تا لحظه‌ی ویران شدن؛ اما اگر بروم، دیگر هرگز باز نخواهم گشت

اشک‌هام رو می‌ریزم ولی در آخر با خودم می‌گم همه‌ی قدم‌هایی که تا به الان برداشتم قدم‌های بزرگی بودن. راه افتادم در حالی که نمی‌تونستم به چیزی جز سیم‌خاردارهایی که به پاهام فرو رفته بودن فکر کنم. حتی هنوز هم وقتی سر برمی‌گردونم به جای رد پا رد خون می‌بینم، ولی ادامه می‌دم. به رفتن و خون ریختن ادامه می‌دم.

یکی از مهمترین رازهای زندگی من زن بودن و چگونه زن بودنم است ..
ای کاش می‌توانستم به تمام زن‌هایی که خود را با دیگران مقایسه می‌کنند و خود را زشت‌تر یا زیباتر می‌یابند می‌گفتم :

زیبا بودن هر انسانی به طرز تفکر او و معیارهای شخصی او بستگی دارد نه به ذهن و دید دیگران ؛ بزرگترین اشتباه همین مقایسه است که عامل به هم ریختن معیارهاست ..

انسانها آنچه را مهم است ، از مسیر منشور دیدگان نمی‌نگرند بلکه با چشم دل لمس می‌کنند ...

#ایران_درودی

صبور مثل درختی که در آتش می‌سوزد و توان گریختن ندارد !
Patient is like a tree that burns in fire and cannot escape!

.࿐

منظور، خونِ اهلِ نظر بود و ریختند
گیرم خطای دیده بُوَد یا خطای دل...
{ #عماد_خراسانی }

. .

شاید یه روز از کسایی که تنهام گذاشتن،
ممنون باشم چون هیچ ‌چیز اندازهٔ
فروریختنِ دیواری که بهش تکیه کردی،
مجبورت نمی‌کنه آدمِ قویِ درونت رو
بیاری رویِ صحنه.

گریه نمیکنی، گریه نمیکنی، گریه نمیکنی، بعد یدفه برای ریختن یه چایی روی لباست گریه میکنی.

‏بهترین توصیف حال احوال این روزامون جناب شمس لنگرودی کرده که میگه:
صبور مثل درختی که در آتش می‌سوزد و توان گریختن ندارد...