من لبخندت رو میبینم، نه به هم ریختگی دندون هات رو. ناراحتیتو‌ میبینم، نه خط اخمت رو. نفس کشیدنت کنار خودم رو میبینم، نه قوز دماغت رو. انگشت های زیبات رو میبینم، نه خشکی دستات رو. من خوبیات رو جوری میپرستم که ویژگی های پایین ترت جایی تو قلبم ندارن. جوری دوستت دارم که هیچکس تاحالا نداشته.

این‌قدر نگران نباش؛
یک وقت‌هایی همه‌چیز از هم می‌پاشه تا سر جای درستش قرار بگیره...
از بهم ریختگی‌هاست که نظم به وجود میاد.....

. .