اگر امروز یه درخت کاشته بودم با گریه‌هام می‌تونستم پاش آب بریزم و تا الان میوه هم داده بود.

نمی دانم که با او می شود ما شد؟
کسی این جمله را پرسید؟
چه باید گفت؟

درونم حس تردیدیست
مرا حتی دگر خود هم نمی فهمد !
میانِ لحظه ای خواهم که ما باشم
دمی دیگر ز دنیا می گریزم تا که تنها شَم

درونم حس تردیدیست
نمی دانم پر از دلبستگی هستم؟
و یا دنبالِ تن پوشی برای خستگی هستم؟

چرا احوالِ عالم را نمی فهمم؟
برایَش خاطرم همچون قراری بی ثمر باشد
به من دلبستگی بخشید و دنیا را ز کامَم بُرد
مرا دلبستگی بگرِفت و دنیایَش به نامم خورد !

چه باید گُفت؟
گمانم بایَدَش در آسمانِ فکرِ دیگر خُفت . . .

بیا قدری رها باشیم
بیا از مالِکیَت ها جدا باشیم
گمانم بی تعلّق زندگی زیباست
وطن در من تمامِ هستیِ دنیاست

مرا وابستگی پوچ است
نشانی در رسیدن نیست

من آنم،
مرغِ افکارم
دَمادَم در پِیِ کوچ است

.محسن محمودنیا

دیدی بعضی آدمها بدون اینکه تلاش کنن جذاب به نظر میرسن؟
گل شیپوری هم مثل همون آدماست ، متفاوت و کاریزماتیک 🤍

♡

ادب ؛
خوشگل ترین ، کاریزماتیک‌ترین و یونیک‌ترین
ویژگی یک انسانه!🤌

یه روز می‌شینیم کنار هم گذر ابرها رو تماشا می‌کنیم، برات چای دارچین می‌ریزم و بهت می‌گم که تحمل این روزها بدون تو چقدر سخت‌تر بود.

یه چایی میریزم و شادمهر پلی میکنم تا زندگی اونقدرها هم زشت و پوچ نباشه .️.

♡

‌
با عشق بیا
پیراهنم را بند تنت کن
عریانم به دوست داشتنت
میخواهم بر اندامت
ریسه‌اے از بوسه بریزم...

دقایقی غم جهان را بی‌خیال
بنشین برایت چای بریزم .️🤍

این موقع شب که میشه
دلم می‌خواد دو تا چایی بریزم
و یکی باشه بشینیم از
روزمون حرف بزنیم .️.️

شد، شد
نشد، بشین بغل دستم برات چایی بریزم...
غصه هامونم نصف نصف...


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»