میگفت: هیچوقت برای زخمای زندگیتون پیش کسی گریه نکنید،
زخم به جز صاحبش برای کسی درد نداره.

من ترکت نمی‌کنم.
من با یه بحث ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه هنوز زخمای قبلیتو داری ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه تو اشتباه کردی ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه گاهی اوقات
حرف‌های نادرست می‌زنی ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه کسی بهت یاد نداده
چجوری ارتباط بگیری ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه گاهی وقتا مود خوبی نداری ترکت نمی‌کنم.
ما باهم یاد می‌گیریم.
باهم رشد می‌کنیم.
باهم پیشرفت می‌کنیم.
باهم آینده رو می‌سازیم.

آدمِ امن اونه که پیشش از قدیمی‌ترین زخمات بگی و نترسی. از هیچی.

از چه آدمایی متنفرم؟
از آدمایی که بر آگاهی از اینکه نقطه ضعف هات چی ها هستن یا کجای روحت زخمی تره، در جهت منافع خودشون ازت سواستفاده میکنن! و دقیقا اون لحظه از زندگی که در آسیب پذیرترین حالت ممکنی، میان زخمات رو فشار میدن، اینا اون دسته از آدمایین که هرگز نمیبخشمشون.

دقیقا اونجایی ک زخمامون التیام پیدا میکنن میفهمیم ک لازم نبوده حتی لحظه‌ای اصالت و شخصیتمون رو فدای نگه‌ داشتن دیگرانی تو زندگیمون کنیم ک قدردان عشق و احترام ما نبودن.

رشد اونجاییه که دیگه برای زخمات چرا و ای کاش نیاری! و دنبال مقصر نباشی و تو نقش قربانی فرو نری، رشد اونجاییه که بپذیری زخمی هستی ولی بجای تسلیم شدن ادامه بدی.

دنیا منتظر این نمی مونه تا انتقام زخمای تورو بگیره یا زخمات و التیام ببخشه، روزگار حرکت میکنه و تورو پشت سرش عقب میذاره!
پس بجای نشستن برای امید واهی حرکت کن!

One day you'll see,
why the wounds were worth the war!

یه روز می‌فهمی که چرا اون زخما ارزش جنگیدن رو داشتن!

. .

They are a wound
Instead of opening the skin,
They open their eyes

یه زخمایی هستن
به جا اینکه پوست رو باز کنن،
چشم رو باز میکنن

They know you; But I know you.
They bring a smile to your face; But I laugh at you.
They bother you; But I am a balm for your wounds.
They hurt you; But I hug you
They know your name; But I know your smell...

اونا تورو میشناسن؛ ولی من بلدمت.
اونا لبخند به لبات میارن؛ ولی من میخندونمت.
اونا اذیتت میکنن؛ ولی من مرهم میشم رو زخمات.
اونا بهت بدی میکنن؛ ولی من بغلت میکنم.
اونا اسمتو میدونن؛ ولی من بوی تنتو میشناسم...