#داستانک
#معنی_زن
از حکيمي پرسيدند:
معني زن چيست؟
با تبّسم گفت: لوحي از شيشه است
که شفّاف بوده و باطنش را مي تواني ببيني.
اگر با مدارا او را لمس کني
درخشش افزون مي شود
و صورت خود را در آن مى بيني
اما اگر روزي آن را شکستي
جمع کردن شکسته هايش بر تو سخت مى شود
اگر احياناً جمعش کرد✨
که بچسباني بين شکسته هايش
فاصله مي افتد
و هر موقع دست به محل
شکستگي بکشي دستت زخمي ميشود.
زن اينچنين است پس آن را نشکن

وست داشتن
درد است
نه دردي که از پاي بيفکند
دوست داشتن
زخم است
زخمي که انسان
با دست خويش بر قلب ميزند
جرياني تند و دائم
از مبداء تا مقصد
دوست داشتن
فرياد هميشگي قلبها است
و دردي است
که مرحمش
درد است
❤

نگو دوستت دارم
انسان اين واژه ِ تَرَک خورده را باور مي کند . . .
دست و پاي قلبش را گم ميکند
انسان است ديگر ، عاشقي زود باور ، تقصيري ندارد . . .
از کاه ِ خيال ِ تو کوهي ميسازد بر فراز ِ روياهايش
ميشود ققنوسي ، خندان بر ميخيزد از خاکسترِ اندوهش . . .
آن وقت تو ميروي و او ميماند با روحي زخمي،
تو ميروي و او ميماند با آبله اي از جنس تنهايي بر پيشاني ِ چروک خورده اش
تو ميشوي شاه ِ قصه و او جذامي ِ طرد شده از افسانه ها
مي ميرد ، به همين آساني
نگو دوستت دارم . . .
♡ نگو . . .

اگر بايد زخمي داشته باشم
كه نوازشم كني
بگو تا تمام دلم را
شرحه شرحه كنم

زخم ها زيبايند
و زيباتر آنكه
تيغ را هم تو فرود آورده باشي
تيغت سحر است و
نوازشت معجزه
و لبخندت
تنظيمي از قواره نور
و تيمار داري ات
كرشمه اي ميان زخم و مرهم

عشق و زخم
از يك تبارند
اگر خويشاونديم يا نه
من سراپا زخمم
تو سراپا
همه انگشتِ نوازش باش ..

كودكي هايم را ورق ميزنم برگ به برگ





روزهاي زيبايش رامعصومانه ترين بغض هارا





آرام ترين دلهره هارادر ميان نوازش هاي دستان مادرم



كنج خاطراتم ورق مي زنم



آه مادر



مرا ورق بزن





ببين چه كبود چه زخمي چه دلتنگم نميدانم من تورا گم كرده ام





ياتواز من دلگيري شبهاي تب دارم را بغض دارم را





دلهره هاي بسيارم را تشنه دستان نوازشگر توام



آه مادر

مرا ورق بزن



شايد سر سطر حرفي بنويسي...