درد بعضی زخم‌ها واسه اینه که، کسی نمی‌فهمه داری باهاشون می‌جنگی.

شاید تو غمگین، ناامید، دلشکسته و یا حتی زخم‌خورده باشی. اما هرروز با امید تازه و اراده ای برای مبارزه بیدار شو و تسلیم نشو.

دردناک‌ترین بخش پذیرش زمانیه که میپذیری اصلا ارزشش رو نداشت، ارزش تمام انرژی و وقت و خوبی‌هایی که از جون مایه گذاشتی، زخم‌هایی که در ازاش خوردی و فرسودگی‌ای که در تار و پودت نشست، اصلا ارزش این همه غرامت رو نداشت.

I don't know how to love less.
All my scars from ..
My many loves.

کم دوست داشتن را بلد نیستم.
تمام زخم‌های من از  ..
دوست‌ داشتن‌های‌ زیاد من است.

آدمی سعادتش رو به رشدش مدیونه،
رشدش رو به یادگیری از شکست‌هاش،
شکست‌هاش رو به جسارتش،
جسارتش رو به موفقیت‌های قبلیش،
موفقیت‌های قبلیش رو به تلاشش،
تلاشش رو به پشتکارش،
پشتکارش رو به انگیزه‌ش،
و انگیزه‌ش رو، گاهی، به زخم‌هاش...

زخم‌ها دردناکن. اما می‌تونن بانی سعادت هم بشن.

آقا ما هرچی منتظر موندیم از این زخم‌ها نوری وارد نشد.

«عزیز من، عشقِ بینمان، تمامش هنرِ زخم‌هایی‌ست که از هم مداوا کردیم.»

‏- به چه کسی می‌گویند آدم «امن»؟

به کسی که وقتی جای زخم‌هایت را به او نشان دادی، از آن پس، همه تلاشش را می‌کند که از آن سمت به تو آسیبی نرسد.

من به تو فکر نمی‌کنم. نه به این خاطر که دوستت ندارم یا نداشتم، تنها به این خاطر که خیلی ازت آسیب دیدم و یادآوری‌ت درد زخم‌هام رو‌ بیش‌تر می‌کنه.

«کم دوست داشتن را
‏بلد نیستم.
‏تمام زخم‌های من
‏از دوست‌ داشتن‌های‌ زیاد من است.»

‏- دیدم ماداک.



. .