زندگی جوری آدمو عوض می‌کنه که خودش هم متوجه نمیشه.یاد میده کمتر اعتماد کنی، کمتر حرف بزنی، کمتر وابسته بشی. یه روز به خودت میای و می‌بینی اون آدم قبلی نیستی، فقط یه نسخه‌ی زخمی‌تر با یه لبخند سردتری!

آدم رد زخم‌هاش رو نشون کسی نمی‌ده که زخمی‌اش کرده.

‏اولین بار که تو را دیدم
زخمی داشتی
که از دیگری بود ؛
من تو را با زخم‌هایت دوست داشتم.


#جمال_ثریا

از چه آدمایی متنفرم؟
از آدمایی که بر آگاهی از اینکه نقطه ضعف هات چی ها هستن یا کجای روحت زخمی تره، در جهت منافع خودشون ازت سواستفاده میکنن! و دقیقا اون لحظه از زندگی که در آسیب پذیرترین حالت ممکنی، میان زخمات رو فشار میدن، اینا اون دسته از آدمایین که هرگز نمیبخشمشون.

رشد اونجاییه که دیگه برای زخمات چرا و ای کاش نیاری! و دنبال مقصر نباشی و تو نقش قربانی فرو نری، رشد اونجاییه که بپذیری زخمی هستی ولی بجای تسلیم شدن ادامه بدی.

گاهی آدم‌ها نه به خاطر تو، بلکه به خاطر زخمی که از گذشته دارن، تو رو پس می‌زنن. همه چیز درباره‌ی تو نیست. قضیه رو شخصی نکن. تو عالی هستی، فقط نه برای اون آدم.

اونجا که شمس لنگرودی میگه:

زخمی کهنه ام
سایه ی رنجی پایان یافته

♡

بغلم کن قلبمون یه درد توشه رفیق
بغلم کن تن ما زخمیه از بی رحمی یه تیغ...
01:31

نسلشان دارد منقرض میشود.
حس میکنم دیگر کسی معشوق نیست.
باور نمیکنید
سری به فضای مجازی بزنید
تمام پروفایل ها را غم فرا گرفته.
یکی زخمی شده و یکی یکطرفه با درد پیش میرود.
هیچکس خوشحال نیست. چرا؟
این همه عاشق؟!
پس یکی به من بگوید خیل معشوق ها چه شد؟
همه از دَم چه کسی را دوست داریم ؟
من که نمیفهمم این آدم ها چه میکنند...

#علی_بی_تو

ناراحتی از اینکه آدمارو نمیتونی بشناسی؟
به قول درمانگرم برای اینه که هنوز به شناخت عمیق درباره خودت نرسیدی!
چون تا وقتی که تو به درونت و زخم هات و تروماهات بطور کامل آگاهی پیدا نکردی، به رفتارهای آدمها که ناشی از زخم ها و تروماهاشونه نمیتونی آگاهی پیدا کنی!
از طرفی زخم هات هدایتت میکنه به سمت یک آدم زخمی دیگه که هنوز نتونسته مثل خودت از پس التیام زخم هاش بر بیاد، و در نتیجه هم اون به تو زخم میزنه و هم تو به اون.