A best friend is someone you can call anytime, just to laugh, cry, complain or tell silly stories and still listens.

بهترین دوست آدم کسیه که گوش شنوای همیشگی خنده ها، گریه ها، غر زدنا، یا داستانای مسخره است.

بذار بگن خوش شانسه، بگن دستشو گرفتن، بگن هواشو داشتن، ولی من که تلاشات رو دیدم، صبح بیداری و شب بی خوابیات رو دیدم، از تفریح زدنات رو دیدم، من دیدم تنها همدمت آدم تو آینه بود، دیدم خستگی چشمای براقت رو، نکنه بشکنیا اگه شکستی یادت نره که الماس تراش داده شده تا قشنگ شده، ببال به خودت.

‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وسط عصبانیت و غر زدنام‌ بهم گفت: « اما تو اینقدر باب دلمی که اگه صد بارم برگردم عقب، بازم تو رو انتخاب میکنم‌ تا بشی دلیلِ زندگیم.»

باب دلمی
که آنقدر احساسم به تو وصله

باب دلمی ..

ادامه ی روزتون دلچسب

دقیقا میخوای بدونی کجای زندگیمی؟
ببین تو دقیقا دقیقا همه‌جای زندگیمی.
رو درو دیوار اتاقمی
تو هوایی که نفس میکشم
تو مغزم
تو قلبم
خیالم
خوابم
تو نقاشیام
ساز زدنام
همه‌جا، ببین همه‌جا.🩷



. .

اونجا که نفست کم میاد وسط هق زدنات اونجارو تجربه کردی؟؟

از وقتی liked massege اومد برکت از لاس زدنامون رفت.

دقیقا میخوای بدونی کجای زندگیمی ؟؟
ببین تو دقیقا دقیقا همجای زندگیمی .
رو درو دیوار اتاقمی
تو هوایی که نفس میکشم
تو مغزم
تو قلبم
خیالم
خوابم
تو نقاشیام
ساز زدنام
همجا ، ببین همجا .

‏چه لاس زدنایی که با یه”تهرانی؟”پایان یافت..

دقیقا میخوای بدونی کجای زندگیمی ؟؟
ببین تو دقیقا دقیقا همجای زندگیمی .
رو درو دیوار اتاقمی
تو هوایی که نفس میکشم
تو مغزم
تو قلبم
خیالم
خوابم
تو نقاشیام
ساز زدنام
همجا ، ببین همجا .

من اصلا پیاده‌روی تو خیابونای کثیف و پردود تهرانو دوست نداشتم. نشستن تو کافه و دوساعت زل‌زدن به لیوان خالی قهوه رو دوست نداشتم. حرف‌زدنای طولانی و شب‌بیخوابیا رو دوست‌نداشتم. کوه و صبح زود و کوله و صبحونه‌‌ی خاک‌و‌خل‌گرفته رو دوست نداشتم. «من»، «تو» رو دوست داشتم.