اگر آدمای ناامن زندگیمون وجود نداشتن، یاد نمیگرفتیم چطوری حدومرزهامون رو با بقیه تعیین کنیم!

دقیقا اونجایی ک زخمامون التیام پیدا میکنن میفهمیم ک لازم نبوده حتی لحظه‌ای اصالت و شخصیتمون رو فدای نگه‌ داشتن دیگرانی تو زندگیمون کنیم ک قدردان عشق و احترام ما نبودن.

ولی من باور دارم یه روزی
بین تمام بالا و پایین های زندگیمون
دقیقا جایی که انتطارشو نداریم؛
خدا برامون میسازه و انقدر قشنگ که
باورمون نمیشه ! مطمئن باش....🤍

یه جا نوشته بود:
شُد شُد، نشد حتما خدا یه فکر بهتری برات
داره و به نظرم چقدر درسته و چقدر ما
همیشه فرصت‌های بهتر زندگیمونو بخاطر
حسرت، نشدنهایِ زندگیمون، از دست میدیم.

وجود بعضی از آدما مثل نشونه خدا تو زندگیمونه.

تو وجود همه‌ی ما یکی داره زندگی می‌کنه که اگه بهش اجازه بدیم فرمون رو بگیره دستش زندگیمون خیلی عوض می‌شه.

زندگیمون وقتی سخت شد که برای عادی‌ترین و کوچیک‌ترین خواسته هامون کلی صبر کردیم، تحمل کردیم، چقد دَوندگی کردیم، سختی کشیدیم، ولی وقتی بهش رسیدیم هیچ حسی نداشتیم یا کلا دیگه نمیخواستیمش.

ولی من باور دارم یه روزی بین تموم بالا پایین های زندگیمون خدا برامون میسازه اونقدر قشنگ که باورمون نشه .

یه تیکه عضله احمق به اسم قلب گند زده به کل زندگیمون:)

آخرین شب جمعه تابستون جمع بشیم یه جا تا صبح گریه کنیم نه برای تموم شدن تابستون. برای این زندگیمون.