تغییر در ارکان زندگی‌م رو دارم حس می‌کنم. به طور پیش‌فرض وجودم همیشه با تغییر می‌جنگه و می‌ره تو لاک افسردگی و یأس و مثل مار توی خودش می‌پیچه؛ ماری که از روی بی‌پناهی نیش می‌زنه و زهرش خاطرات شیرین و آزاد گذشته‌ست. اما جنگ من، جنگیدن با جنگیه که وجودم در برابر تغییر راه می‌ندازه؛ جنگیدن با این مار، اما نه با خودش به قصد نابودی‌ش، بلکه جنگیدن با زهر شیرین‌ش. این مار با تمام نیش‌ها و دردها باید زنده بمونه چون در حال پوست انداختن و شروع یه دورهٔ جدیده.

بعضیا زبون ندارن که...

..نیش دارن...!!

حرف نمی زنن که...

...نیش میزنن....!!

درمقایسه با مارو عقربم بدترن....

چون اونا رو میشه نیششونو کشید یازهرشونو گرفت....اما اینا رو نه.....

تازه پادزهرم ندارن..!!!

اهنگ محسن یگانه از نوع دانشجویی:

ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻣﺸﺮﻭﻃﻰ ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﻮﻯ ﺗﺮﻣﻢ
ﺗﻮﺭﻭ ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩﻯ ﺑﺘﺮﺳﻮﻧﻢ
ﺻﺒﻮﺭﻯ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻫﺮﺗﺮﻡ،ﻳﻪ ﺣﺴﻰ ﺗﻮﺩﻟﻢ ﻣﻴﮕﻪ
ﺍﮔﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻡ ﺷﺪﻯ ﻣﺸﺮﻭﻁ،ﺑﺬﺍﺭﺵ ﺗﺮﻣﺎﻯ ﺩﻳﮕﻪ
ﺍﺯﺍﻣﺮﻭﺯﻫﺮﺷﺒﻢ ﺩﺭﺳﻪ،ﺑﺎﻳﻪ ﺣﺴﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺁﻭﺭ
ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯﺍﻡ ﻳﻜﻰ ﻣﻴﺸﻦ،ﺑﺎﺍﻳﻦ ﺩﺭﺳﺎﻯ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻭﺭ

سگی پای صحرا نشینی گزید بخشمی که زهرش ز دندان چکید
شب از درد بیچاره خوابش نبرد بخیل اندرش دختری بود خرد
پدر را جفا کرد و تندی نمود که آخر تو را تیز دندان نبود
پس از گریه مرد پراکنده روز بخندید کای بابک دلفروز
مرا گرچه هم سلطنت بود و نیش دریغ آمدم کام و دندان خویش
محالست اگر تیغ بر سر خورم که دندان به پای سگ اندر برم
توان کرد با ناکسان بدر گی ولیکن نیاید ز مردم سگی

سگی پای صحرا نشینی گزید بخشمی که زهرش ز دندان چکید

شب از درد بیچاره خوابش نبرد بخیل اندرش دختری بود خرد

پدر را جفا کرد و تندی نمود که آخر تو را تیز دندان نبود

پس از گریه مرد پراکنده روز بخندید کای بابک دلفروز

مرا گرچه هم سلطنت بود و نیش دریغ آمدم کام و دندان خویش

محالست اگر تیغ بر سر خورم که دندان به پای سگ اندر برم

توان کرد با ناکسان بدر گی ولیکن نیاید ز مردم سگی