شما هم رقابت فرضی بعضی آدما رو با خودتون حس میکنید؟ عزیزم من وارد مسابقه‌ای با تو نشدم چه مرگته؟!

میدونی چیه ؟!
خودمم نمیدونم چمه فقط میدونم این من، منِ سابق نیست .

چقدر کلمه‌ی «سابق» عجیبه.
رفیق سابق،خونه‌ی سابق،
آدم سابق....
یه جوریه‌‌‌‌!
انگار داریم به جای زخم‌هامون نگاه می‌کنیم....

نگران نباش اگه یه آدم عوضی تو زندگیت بوده؛ هر آدمی نیاز یه عوضی تو زندگیش بیاد تا دیگه اون احمق سابق نباشه!


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

ما انسان‌هایی هستیم
‏که اشک‌هایمان را پنهان می‌کنیم
ما حتی خنده‌هایمان را هم پنهان می‌کنیم
ما آن اسب‌های مسابقه هستیم
‏که پس از شکست باز هم از دویدن
دست نمی‌کشیم.

"Somewhere in the world someone is training when you are not. When you race him, he will win."

"در جایی از دنیا یکی در حال تمرین است در حالی که شما نیستید. وقتی با او مسابقه دهید، او برنده خواهد شد."

آدمارو منتظر نذارید.!
هیچکس بعد از یه انتظار طولانی اون آدم سابقی که میشناختید نیست.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

ساعت خوابم و سلامت روانم دارن با هم مسابقه میدن ببینن کی کمتره.

جدیداً آدم‌ها این حس‌ رو بهم می‌دن که باهاشون تو مسابقه‌ای به اِسم « کی از همه صبور تره؟! » قرار دارم و این دیوونه‌ام می‌کنه. من نمی‌خوام آدمی که صبور تره باشم. متنفرم از صبور بودن. مدت‌ها صبور بودم و تماماً اشتباه بود. تو مسابقه‌ای به اِسم « زندگی » جایی برای برنده‌ی مسابقه « کی از همه صبور تره؟! » نیست.

حس می‌کنم از تمام وقایع زندگی عقبم. انگار همه تو اتوبان دارند با ماشین مسابقه‌هاشون می‌رن و من دارم با دوچرخه‌ی کهنه‌ام که زور هم نداره پا می‌زنم و اون وسط همش سر می‌خورم یه جام می‌شکنه. همش مجبورم از اول پاشم. نمی‌دونم شایدم دچار FOMO شدم.