اینکه جواب پیام یه آدم رو ساعتها نمی‌دید با اینکه امکان جواب دادن دارید و همه ی ما حداقل یک دقیقه وقت رو داریم، حتی با اینکه می دونید نگران میشه طرفتون، اما می تونید تحمل کنید اون حال رو، خوشحال نباشید؛ شما اختلال روان دارید.

یک مرد واقعی نمیتونه ۲۴ ساعته در اختیارت باشه!
اجازه نده اشخاص بیکار باعث شن که فکرکنی مردت بهت اهمیت نمیده

بعضی وقت‌ها راه حلش فقط یه زنگه، یه جمله خوب گفتنه، یه قرار یه ساعته و یه‌ذره پا روی غرور گذاشتنه،
ولی آدما ترجیح میدن گند بزنند به همه‌چی و مفت ببازن طرفو…

سی سال به بالاها میشه یه لحظه بیان اینجا؟ زندگیتون چطوره؟ با آرزوهای برباد رفته چی میکنین ؟ شمام گاها احساس پشیمونی خاصی نسبت ب گذشته تون دارین؟ شمام مثل من یهو به فکر فرو میرین و به خودتون میاین میبینین یه ساعته دارین فکر و خیال میکنین؟

‍ من که شاعر نیستم بگویم...
به قلبت شلیک کرده ام!
من تروریستم!
من کارم بمب ساعتی ست!
از ساعت دیدارمان که بگذرد و نیایی!
چشمانت پس از انفجاری مهیب...
ساعتها خواهند بارید!
خب...به هر حال..
هر کس تخصصی دارد!

#حامد_نیازی

شما رو نمیدونم ولی من گاها دلم میخواد برای کودکی خودم که تقصیری نداشته و رنج های زیادی رو به دوش کشیده ساعتها گریه کنم.

یه روزی انقدر عاقل میشی که
به جای اینکه ؛
با همه ی وجودت بحث کنی
و ساعتها حال بد رو به جون بخری ،
راحت ول میکنی و میری...

میگن:
دستای آدم امن مثل پناهگاهه!
پناهگاهی که هر زمان از همه جا و از همه چیز خسته و دل زده بودی، میتونی تو آغوش این آدما، تو دستاشون آروم بگیری.
انگار که آغوششون گوشه ای از بهشته!
حضورشون پر از آرامشه!
آرامشی که وقتی کنارشون هستی انگار که ساعتها از کار افتادن و متوجه گذر زمان نمیشی!
میتونی کنارشون بخندی ، غر بزنی ، گریه کنی ،
و خودت باشی بدون ترس از قضاوت شدن...

آدم امن زندگی آدم ها باشیم
این بهترین و واجب ترین صفت
یک انسان میتونه باشه...

اون لحظه‌ای که با یه نفر از رویاهایی حرف میزنین که می‌دونین هیچوقت اتفاق نمیفته و برای روزها و ساعتهایی برنامه میریزین که میدونین شدنی نیست خیلی غمگینه. مثلا به بیماری که میدونی دیگه خوب نمیشه از عید سال دیگه میگی. به کسی که غرق مشکلات مالیه از یه زندگی راحت و رفاه میگی. به معشوقی که میدونی هیچوقت بهش نمیرسی از لحظه دیدار میگی.

بعضی وقتا از خودم میترسم وقتی
میبینم دو ساعته به یه نقطه خیره شدم
و به اندازه دو سال با خودم توی
سرم حرف میزنم


. .