«سال‌ها بود به تماشای غروب آرزوها و اشتیاقش نشسته بود.»

‏نمیدونم چه حکمتیه ولی کافیه درباره یکی از برنامه‌های زندگیت با یکی صحبت کنی،
جوری اون برنامه به تعویق میفته که تا پنج‌سالِ آینده امکان نداره بتونی انجامش بدی.

از آن دسته آدم‌هایی است که همیشه در یادها 
باقی می‌ماند حتی اگر سال‌ها بگذرد.

«روزی می‌رسد
‏که دلت می‌خواهد
‏برای کسی که سال‌ها بی‌خبر‌ از تو
‏جای دیگری زندگی کرده
‏تمام داستان زندگی‌ات را تعریف کنی‏»

‏- مورات‌حان مونگان.


. .

ⁱⁿ ᵃ ᶠᵉʷ ʸᵉᵃʳˢ ʸᵒᵘ ʷⁱˡˡ ᵗʰᵃⁿᵏ ʸᵒᵘʳˢᵉˡᶠ ᶠᵒʳ ʸᵒᵘʳ ᵉᶠᶠᵒʳᵗˢ

چند سالِ دیگه بخاطرِ تلاشات از خودت تشکر میکنی‌‌ ..️

♡

باشگاهی که هر شنبه‌ به شنبه‌ی بعدی
موکول می‌کنی، مطالعه‌ یا مدیتیشنی که
هرشب به شب بعدی معوق می‌کنی
و تغییرات مهمی که هر سال به سالِ بعد
موکول می‌کنی، همه‌شون اون معجزه‌ای
هستن که زندگیت بیش‌ از همه بهشون نیاز
داره و تو بیش‌ از همیشه از انجامشون
اجتناب‌ می‌کنی.

فکت:
ولی اگه یه نفر تو پنجاه سالگی ازم بپرسه سال‌های جوونی خودتو چطوری گذروندی به احتمال زیاد بغض میکنم.

یهو به خودت میای و می‌بینی؛ یه روزی برای یکی می‌مردی که الان نه تنها هیچ حسی بهش نداری، بلکه به زور چهره و اسم و خاطراتش رو به یاد میاری...
بسپار به گذر زمان، همه چی رو درست می‌کنه. حتی سیاهِ الآن، سفید سال‌‌های بعدته. می‌فهمی که چی می‌گم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

سال‌ها پس از مرگِ من
استخوان‌هایی به یادگار می‌مانند که‌
هنوز زمزمه می‌کنند دوستَت دارم :)).️
‌

لحظاتی از روابط انسانی وجود داره که می‌فهمی اون فرد رو برای همیشه از دست دادی، حتی اگر رابطه‌تون ماه‌ها و سال‌ها بعد از اون لحظه طول بکشه.