سن ۱۸ تا ۲۵ سالگیه آسون نیست!
اشتباه میکنید،سقوط میکنید،
شکست میخورید،متوجه مسائل میشید،
دوستای واقعی رو میشناسید و
خیلی از دوستاتونو رو از دست میدید،
با واقعیت رو به رو میشید،
قلبتون بارها میشکنه،
خودتون رو از دست میدید
و قوی‌تر میشید و این بهترین
سال‌های زندگی شما هم هست؛
درست مثل الماسی که تراش داده میشه
ولی یادت باشه
الماس هیچوقت نمیشکنه


. .

من همیشه از ۳۰ سالگی واهمه داشتم
ولی الان که ۳۳ سالمه میگم
خیلی سالهای باحالیه
حوصله هیچ کار اضافه ای نداری
شروع جدید؟ نه مرسی فقط همینا که دارم رو تکمیل می کنم
تمرکز رو اهداف ۱۰/۱۰
زندگی آروم و آفتابی
حسرتم اینه که کاش از ۲۰ سالگی ۳۰ سالم بود
نمی فهمی چی میگم تا ۳۰ نشه

تو چهل سالگی عاشق و دیوونه باشی جالبه
وگرنه تو بیست سالگی همه عاشقن :).️

Until the age of twenty-four, you think you have a good heart, then you realize that you were a badass!

تا بیست چهارسالگی فک میکنی خوش قلبی ، بعدش میفهمی اسکل بودی!

این سراشیبی بیست سالگی که میره رو به سی سالگی و یاد می‌گیری بیشتر مراقب جسم و روانت باشی و از هرچیزی که این رو نفی کنه می‌پرهیزی، قشنگ‌ترین چیزیه که بزرگ شدن بهت میده.

نمیدونم چرا تو سن ۲۷ سالگی مطمئنم که قرار نیس آدم و رابطه دلخواهمو پیدا کنم...
و این ناامیدی انگار تمام آینده رو برام نخواستنی می‌کنه...

( آخرین شب ۲۷ سالگی )

اسپویل:
‏بعد از بیست سالگی زندگی جدی تر میشه،مشکلات بیشتر میشه و روز به روز تنهاتر میشی ..

سی سالگی به بعد؟
شبیه ۴ عصر پاییزه، نه شبه که بخوابی نه ظهره که به کارات برسی.
شبیه سه‌شنبه‌ست، نه اول هفته‌ست نه آخرش.
شبیه مدال نقره‌ست، نه اونقدر خوب بودی که طلا بگیری نه اونقدر بد که مدال نگیری.
سی سالگی به بعد دستای مکانیکیه که صدبار با صابون شسته، تمیزه‌ها ولی یه کمم سیاهه.

‏تا ۱۸ سالگی عمرمون خیلی کند میگذره بعد ۱۸ انگار یهو میره رو X2 و با خودت میگی تروخدا یه دیقه وایسا ببینم چه غلطی دارم میکنم

رابطه‌ها بعد از سی سالگی این‌جوریه که نصف مسجایی که به هم می‌دین دارید از هم می‌پرسید عزیزم فلان جات که درد می‌کرد خوب شد؟ فلان جات که اذیت بود بهتره؟