اونجا که حسین صفا میگه:
رشد کن شاخه شاخه، تا جایی که خودت سایه سار خودت بشوی....

چقدر قشنگ نوشته بود ، میگه:

مسافری در جستجوی خود
میانه نور و سایه...!
• |.|

‌
کلما اردتِ ظلاً
تحولتُ الی شجرة.

«هر بار که سایه‌ای خواستی
به درخت بدل شدم.»

عادل الراوی؛ فارسیِ سعید هلیچی.

اونجا که شمس لنگرودی میگه:

زخمی کهنه ام
سایه ی رنجی پایان یافته

♡

برق چشمات ، درست مثل سایه نور ماه توی برکه قشنگه 🤍

چی میشد دور نبودی ، همسایه رو به رومون بودی ، دمپایتو می‌پوشیدی میومدی باهم یه چایی میخوردیم.️

آدم دوست داره به بعضیا بگه:
چی میشد دور نبودی همسایه رو به رومون بودی ، دمپایتو می‌پوشیدی میومدی باهم یه چایی میخوردیم :).️

بدون سر و صدا بدون همسایه ، فقط آواز طبیعت ..

♡

به گمانم، ما موسیقی و عطر را اصلا برای این دوست داریم که فضاهای قبلی زندگیمان را تداعی میکنند؛ این هم راهی است برای اینکه با مرگ لحظه بجنگیم و آن را به زندگی بازگردانیم و سایه‌ها و بازتاب‌ هایش را زنده کنیم، هر چند موقت.

غادة السمان

«هوا که خنک میشه، درخت‌هایی که
سایه مینداختن فراموش میشن.»
حکایتِ خیلیاست!