در زمان حال زیستن , چیزی جز حُضور داشتن نیست. حضور داشتن در اکنون و اینجا. «آبتنی کردن در حوضچه‌ی اکنون» به طوری که تماماً خیس و شسته شوی.
در زمان حال زیستن یعنی با توجه و حضور قلب به کاری پرداختن...
کودکان از این روحیه برخوردارند که چون سرگرمِ کاری می‌شوند با تمام دل و تمامِ جان، مشغول آن می‌شوند و این یعنی زیستن در لحظه. اغلب ما وقت انجام کاری، تمام حواس و توجه خود را معطوف آن نمی‌کنیم و از نوعی پراکندگی و تفرقه‌ی خاطر، رنج می‌بَریم.

زندگی در کودکان، سرشار، تپنده و تازه است...
شادابی، سبکبالی، صفای خاطر،
تجربه‌ی بی‌واسطه‌ی هستی، سادگی و نگاه رازآمیز به جهان، از مؤلفه‌‌های کودکانگی است.
"نزد عیسی آمدند و گفتند: چه کسی در ملکوت آسمان بزرگتر است؟ آنگاه عیسی طفلی را برپای داشت و گفت: هر آینه به شما می‌گویم تا بازگشت نکنید و مثل طفل کوچک نشوید، هرگز به ملکوت آسمان ره نمی‌یابید"

ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ببخشید
ﺑﯽ ﻋﻘﻠﯽ, ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ, ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺍﺩﺑﯽ, ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻋﺪﻡ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﻭﺣﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﺳﺖ .
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺭﺱ , ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ .
ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﺎﺷﯿﺪ .
ﺑﺎ ﺳﺒﮑﺒﺎﻟﯽ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﯾﺎ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﻨﯿﺪ, ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ
ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﻮﯾﺪ, ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﺭﺩ ﺷﻮﯾﺪ .
ﺍﮔﺮ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﻟﺖ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ ﻭ ﭼﺸﻬﺎﯾﺘﺎﻥ ﺑﺎﺭﯾﺪﻧﺪ, ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﮑﻬﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ
ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺷﻤﺎ , ﭼﺸﻤﻪ ﺟﻮﺷﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻋﻈﯿﻢ
ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ

جز دعا کار دگر نیست مرا
شب روزت همه شاد
دلت از غم آزاد
همه ایام به کام
و تو پیوسته سرافراز و ز هر غصه برون
همچو گنجشک به هر بام ودرخت
بنشینی خندان
وسبکبال تر از برگ درخت
در هوا رقص کنان
مشق پرواز کنی سوی سپیدار بلند
و ز تو نغمه مستی آید ...
لحظه هایت چون قند
روزگارت لبخند
هفته هایت پر مهر
هر کجایی که قدم بگذاری
همه از کینه تهی
همه از قهر و عداوت خالی
همه جا ، نام تو از مهر ، به لب ها جاری ...
و تو با یاد خداوند بزرگ
به سلامت ببری راه به پیش..

پشت چراغ قرمز تو ماشین داشتم با تلفن حرف میزدم و برای طرفم شاخ و شونه میکشیدم که

نابودت میکنم ! به زمین و زمان میکوبمت تا بفهمی با کی در افتادی!

زور ندیدی که اینجوری پول مردم رو بالا میکشی و........ خلاصه فریاد میزدم

یه دختر بچه یه دسته گل دستش بود و چون قدش به پنجره ی ماشین نمیرسید هی میپرید بالا و

میگفت آقا گل ! آقا این گل رو بگیرید....

منم در کمال قدرت و صلابت و در عین حال عصبانیت داشتم داد میزدم و هی هیچی به این بچه ی

مزاحم نگفتم !
اما دخترک سمج اینقد بالا پایین پرید که دیگه کاسه ی صبرم لبریز شد و سرمو آوردم از پنجره بیرون

و با فریاد گفتم: بچه برو پی کارت ! من گـــل نمیخـــرم ! چرا اینقد پر رویی! شماها کی میخواین یاد

بگیرین مزاحم دیگران نشین و....

طفلی دخترک ترسید... کمی عقب رفت ! رنگش پریده بود ! وقتی چشماشو دیدم ناخودآگاه ساکت

شدم ! نفهمیدم چرا یک دفعه زبونم بند اومد! البته جواب این سوالو چند ثانیه بعد فهمیدم!

ساکت که شدم و دست از قدرت نمایی که برداشتم ، اومد جلو و با ترس گفت :

آقا! من گل نمیفروشم! آدامس میفروشم! دوستم که اونور خیابونه گل میفروشه!

این گل رو برای شما ازش گرفتم که اینقد ناراحت نباشین! اگه عصبانی بشین قلبتون درد میگیره و مثل

بابای من میبرنتون بیمارستان، دخترتون گناه داره...

من دیگه واقعا نمیشنیدم! خدایا! چه کردی با من! این فرشته چی میگه؟!

حالا علت سکوت ناگهانیمو فهمیده بودم!

کشیده ای که دخترک با نگاه مهربونش بهم زده بود ، توان بیان رو ازم گرفته بود!

و حالا با حرفاش داشت خورده های غرور بی ارزشمو زیر پاهاش له میکرد!


یه صدایی در درونم ملتمسانه میگفت: رحم کن کوچولو! آدم از همه ی قدرتش که برای زدن یک نفر


استفاده نمیکنه! ... اما دریغ از توان و نای سخن گفتن!

تا اومدم چیزی بگم ، فرشته ی کوچولو ، بی ادعا و سبکبال ازم دور شد!

حتی بهم آدامس هم نفروخت!

آیا در رؤیاهایتان ، سبکبالی و لذت پرواز روح را احساس کرده اید ؟

شب قدر، رؤیایی است که به حقیقت می پیوندد

التماس دعا