اگر سقوط کنی، حتی ضعیف‌ترین‌ها نیز به تو رحم نخواهند کرد.
پس ایستاده بمیر!

استادمون امروز می‌گفت:«بعضی وقت‌ها نذار بفهمن فهمیدی، حتی اگر فکر کنن ساده‌ای خودت که می‌دونی نیستی.»

‏با همدیگه مهربون باشین حتی اندازه یه پیام در مجازی. شما نمی‌دونین کدوم ادم رو لبه پرتگاه فروپاشی ایستاده !

شباهت من و دیوارهای خانه‌ام این است که هر دو، به ناچار، ایستاده‌ایم.

هیچ چیز واقعیت ندارد
به‌ غیر از پیام هایی که
پیش از فرستادن پاک می‌کنیم...

استاد گلشیری تو یکی از کتاب‌هاش نقل به مضمون نوشته بود: «بابا من اصلا زن گرفتم که وقتی شب میرسم خونه براش خاطرات زندگیم رو بگم.»
و من باهاش موافقم. اشتیاق به قصه‌ی دیگری٬ مقدمه خلق قصه‌های تازه است.
یکی از بزرگ‌ترین حسن‌های ادبیات همین که تمرین می‌کنیم شنونده قصه باشیم.

خستم
نه اینکه کوه کنده باشم نه
فقط مثل کوه
پای کسی ایستاده ام
که برای تفریح کوهنوردی میکرد:)

‏یکی از استادامون میگفت : نباید برات مهم باشه که برای کی و چرا مهم هستی، وگرنه سعی میکنی برای"مهم‌ موندن"به خواسته ی دلِ اون رفتار کنی نه دلِ خودت.

من هستم!
هستم تا توی بُردهات تشویقت کنم
که تو شکست‌هات دستتو محکم‌تر بگیرم
تو هیچ وقت منو رو به رویِ خودت نمیبینی
من همیشه همینجام، کنارت...
هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی
تو پستی یا بلندیش،
تو روشن‌ترین یا تاریک‌ترین قسمتش
تنها نیستی، من کنارتم..

مرا ببین که ایستاده‌ام
پس از تمام رنج‌ها
چونان جوانه در بهار
مرا ببین هنوز هم جسور
مرا ببین هنوز برقرار ..

- نرگس صرافیان

♡