بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست

#مولانا


. .

خدایا ما رو از شر دوستانمون حفظ کن؛
خودمون از پس دشمنانمون برمیاییم!

نظریه نامحبوب:
‏اینکه میگن وقتی کارش میفته زنگ میزنه بنظرم خیلی اوکیه. چه انتظاریه که برا احوالپرسی هر روز با همه دوستانمون در ارتباط باشیم!

دیگر راهی نمانده
باید رهایت کنم!
اما از من این کار بر نمی ‌آید
تنها می‌ توانم
دستانم را باز بگذارم
تو خودت
تکلیف دلم را مشخص کن
یا در آغوشم بگیر و تا همیشه بمان
یا جانم را بگیر و با خودت ببر!
یادت هست
انتخاب همیشه با تو بوده
..

گفتمش دل میخری؟
پرسید چند؟
گفتمش دل مال تو
تنها بخند
خنده کرد و دل ز دستانم ربود
تا به خود باز آمدم
او رفته بود.

ﺗﻜﻴﻪ ﻛﺮﺩﻥ،
ﺑﻪ آدم ها ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ !

" ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ می ﺗﺮﺳﻢ ...
ﻧﮕﺎه انسانها ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
" ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺳﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﻫﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫشان
می ﺗﺮﺳﻢ ...
ﺩﺳﺘﺎﻧشان ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
" ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺎﻟﻲ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ
ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ...
ﺁﻏﻮﺷشان ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
" ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺩﻭباﺭﻩ ﺑﻲ ﭘﻨﺎﻩ ﺷﺪﻥ
می ترﺳﻢ ...
ﺑﺎ کسی ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
" ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﺎ می ﺗﺮﺳﻢ ...
ﻗﺼﻪ ﻛﻮﺗﺎﻩ می ﻛﻨﻢ ...
عشق ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺍﻣﺎ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ همه " ﺍﻣﺎ " ﻫﺎ می ﺗﺮﺳﻢ

من همیشه طوری زندگی کرده‌ام که خودم دوست داشتم؛ ولی دوستانم به‌خاطر بهتر شدن زندگی‌شان، طوری زندگی کرده‌اند که دیگران دوست دارند. البته نمی‌دانم که این امتیاز است یا حماقت؟!


- حسین پناهی

. .

•
أحب عالمی الصغیر داخلی وأتمنی ألا یضیع من بین یدی

دنیای کوچک درونم را دوست دارم و آرزو می‌کنم که هرگز از میان دستانم گم نشود🤍

♡

که دل آنچنان ندادم
که دگر
ستانم او را ...


" اقبال لاهوری"

‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

محسن کاویانی :

گفتم؛ خدایا دشمنانم را بگیر از من
این‌گونه شد دیگر ندیدم دوستانم را .