شده سرطان این فکرهای بی‌وقفه‌ای که شب‌ها می‌آد سراغم. مثل گردابی که توی سکوت شب شکل می‌گیره، به همه‌جا می‌زنه و ذره‌ذره آرامشم رو می‌بلعه. هر تپش قلبم رو در خودش حل می‌کنه، انگار ریشه داره توو عمق ذهنم، جایی که حتی یه ذره هم نور نمی‌رسه.

عادت‌های ما همان افکار و کارهایی است که وقتی دردی سراغمان می‌آمده، استفاده می‌کردیم.
عادتی را بد یا ناسالم می‌گوییم که برای دردی که در گذشته بوده و امروز وجود ندارد، باز هم استفاده می‌شود.

#وحید_اکبری

تاریکم، فردا که نیستم، پس‌فردا رو ولی حتماً هماهنگ کنیم که به سراغم بیای.

-محبوبم اگه میخوای مخمو بزنی، اینجوری به سراغم بیا.

✿ کپشن خاص ✿

روزی نبود که به سراغم بیاید و
قبل از سوار شدن به ماشین،
دسته گلی روی صندلی نباشد!
روزی نبود که از صبح که چشم باز میکرد،
قربان صدقه ام نرود!
روزی نبود که تمامِ بی حوصلگیم را به جان نخرد!
روزی نبود پشتم قرصش نباشد!
روزی نبود که خودم را،
خوشبخت ترین آدمِ رویِ زمین تصور نکنم!
فقط یک روز بود که میانِ یک بگو مگوی ساده،
منتِ تمامِ کارهایی که کرده بود را،
سرم گذاشت...
از آن روز به بعد
هر چه خواستم
هر چه جان کَندم،
دیگر نتوانستم دوستَش داشته باشم!
#علی_قاضی_نظام

من سراغ هر کسی رو همون قدر میگیرم...
که سراغمو میگیره....
شاید کنترل دوست داشتنم
دست خودم نباشه ولی،
حداقل بلدم همون قدر از احساسم رو
براش رو کنم،
که اون برام رو می کنه!
شاید فکر کنین برای ابراز عشق و دوست داشتن خسیسم
ولی من آدم برگ برنده دادن به کسی نیستم
که به عشق و دوست داشتنش ایمان نداشته باشم

#نازیلا_زارع

من سراغ هر کسی رو همون قدر میگیرم...
که سراغمو میگیره....
شاید کنترل دوست داشتنم
دست خودم نباشه ولی،
حداقل بلدم همون قدر از احساسم رو
براش رو کنم،
که اون برام رو می کنه!
شاید فکر کنین برای ابراز عشق و دوست داشتن خسیسم
ولی من آدم برگ برنده دادن به کسی نیستم
که به عشق و دوست داشتنش ایمان نداشته باشم

#نازیلا_زارع

Se mi cerchi quando vuoi tu Mi trovi quando voglio io

هر وقت که دلت بخواد سراغمو میگیری پس هر وقت هم که دلم بخواد پیدام میکنی

‌‌‌‌‌‌.࿐

محبوب من
من هم دوازده ظهر به تو فکر میکنم
هم سه عصر
هم هفت و هشت شب
اما دوازده شب به بعد کشنده تر و
مهلک تر و
هلاکت‌بار تر و
وخیم تر و
خطرناک تر و
قاتلانه تر
به سراغم‌ میایی
البته نه خودت
یادت:)

واژه ی عجیبیست....
"لیاقت" را میگویم
گاهی من ندارم
گاهی تو نداری
و گاهی نایاب میشود لابلایِ تمامِ آدمهای شهر...
گاهی در اوجِ خوشی،
آنجا که زمین و آسمان هم برایمان میرقصند
آنجا که ستاره ها به یُمنِ خوش بودنمان،
چشمک میزنند
پشتِ پا میزنیم به خوشبختی مان...
تمامِ تلاشمان را میکنیم،
تا بی لیاقتیمان را ثابت کنیم به زمین و زمان
که ما ظرفیتمان همین است
که ما یک عُمر میدویم به سمتِ خوشبختی،
اما همین که سراغمان آمد،
پشتمان را میکنیم و محلش نمیگذاریم
محلش نمیگذاریم تا سالها بعد،
از لابلای دفترِ خاطراتمان بیرون بیاوریمش و
سطر سطر آن روزها را،
با یک ای کاش شروع میکنیم
ای کاش عاقل بودم
ای کاش عاقل بودم
همیشه نداشتنِ لیاقت،
سهمِ آدمهای اطرافمان نیست،
گاهی خودمان،
میشویم نالایق ترین آدمِ روی زمین...
همان جا که خوشبختی برایمان دست تکان میدهد و ما،
عینِ خیالمان نیست که نیست...